Page 20 - Amechanon_vol1_2016-18

«Σκέψη για το σώμα: φιλοσοφικές προσεγγίσεις»
Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

Περισσότερo από την εικόνα, το καθεστώς και τη θέση του σώματος μέσα στον

εκπαιδευτικό χώρο και μηχανισμό, τη μάχη υπέρ ή κατά του δυϊσμού σώματος-πνεύματος,
τη μετάβαση μεταξύ εσωτερικότητας και εξωτερικότητας, του ενσώματου και του

βιωμένου, την αναπαράσταση και την επιτέλεση, την οδύνη και την ηδονή, τη σύνδεση
μταξύ του ωραίου και του άσχημου και την ανάδυση του τερατώδους, περισσότερο από

την βιοπολιτική και τον βασανισμό, τη διασωματικότητα και το κοίταγμα, τα μυστήρια της
σάρκας και την ευαισθησία, την ένταση μεταξύ απόστασης και αγγίγματος, περισσότερο

από τη σύνδεση μεταξύ χειρονομιών και ομιλίας, την ποιητική του εδώ και του εκεί, της

ζωής και του θανάτου, περισσότερο από το σώμα της τέχνης, την ποιητική της κίνησης και
της ακινησίας, τον καθρέφτη και την αδιαφάνεια, την ηθική του ορίου, την εμπειρία της
ωμότητας, περισσότερο από τη γυμνότητα, το «πράγμα» [res] και την απανθρωποποίηση,

το θρησκευτικό σώμα και το εκστατικό σώμα, το ορατό όριο ανάμεσα στη ζωή και το

θάνατο, το τραύμα κ η γη της ανθρώπινης υπόστασης: μία παγίδα για τη σκέψη μάλλον.
Πέρα από το φάσμα του σώματος, το σώμα-ζώο και το καρναβαλικό σώμα, το σώμα ως

κατασκευή και το σώμα ως μελέτη και προβολή, το σώμα βεβιωμένο, περισσότερο από το
υλικό σώμα και το επιθυμητό σώμα, περισσότερο από τη μάζα του σώματος, τo σώμα-

συναρμολόγηση, το σώμα-αντικείμενο και τον κυβερνο-οργανισμό και λιγότερο από όλα
αυτά: τι απομένει από το σώμα, τι είναι σωματικό, τι ενσωματωμένο και τι

αποσωματοποιημένο; Τι συμβαίνει με τη φιλοσοφική σύλληψη του και πως αυτή
μεταφέρει την αντίληψη και τη συμπερίληψη του σώματος στις διαφορετικές μορφές

εμπειρίας & έκφρασης;

Στον απόηχο των «Ημερών Εργαστηρίων. Φιλοσοφία της Παιδείας στην Πράξη» (4η
Συνάντηση), με θέμα «Σώμα φιλοσοφικό / Σώμα στην Εκπαίδευση» (Ρόδος, 26-29 Μαΐου

2016), τα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται εδώ, προσεγγίζουν το σώμα από διαφορετικές
οπτικές γωνίες αναδεικνύοντας ακριβώς από την μια τις αιχμές στις οποίες προσκρούουν

οι προσπάθειες ορισμού, από την άλλη μία ιδιόμορφη ανοιχτότητα που επιτρέπει
πολλαπλές προσεγγίσεις στη μελέτη του. Ανθρωπολογικά, εκπαιδευτικά,

φαινομενολογικά, κοινωνικο-πολιτικά, αισθητικά, ηθικά, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, οι
οπτικές γωνίες πολλαπλασιάζονται αναδεύοντας το ερώτημα που για την εκπαίδευση έχει

ακόμα νόημα, διότι οι δύο πόλοι εξίσου υφίστανται : είναι το σώμα η έσχατη, ανυπέρβλητη
πραγματικότητα (ακόμα και με την καταστροφή του) ή, φορέας του νοήματος, είναι το

πέραν του σώματος, το α-σώματο ή η διελκυνστίνδα ανάμεσα στο σώμα κι ό, τι δεν είναι
σώμα, οργανώνει το λόγο της ύπαρξής μας; Mια φιλοσοφία που θα φέρνει στο φως ως

κίνηση ανάδειξής τους, τα ακατονόμαστα ή τα ανέγγιχτα από την εκπαίδευση, είναι η

πρακτική φιλοσοφία που νοείται και ως τόπος φιλοξενίας τους και ως ο κόπος της για να

20
μετατραπεί σε έναν τέτοιο τόπο- θα αναγνωρίζεται έτσι από την επίμονη κίνησή της προς