Page 10 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846
Εditorial

Εάν το περιοδικό αυτό στοχεύει στο να αναφανούν, αναγνωριστούν, ερωτηθούν,
αναψηλαφηθούν οι φιλοσοφικοί τόποι και τρόποι και η ιδιόμορφη χαρτογραφία και
κινησιολογία τους στους χωρόχρονους της εκπαίδευσης, οι τρόποι, οι μορφές, οι

αναδιπλώσεις, οι αφηγήσεις, οι ενσωματώσεις της πρακτικής φιλοσοφίας, η φιλοσοφική από-

ανασυγκρότηση της έννοιας της εφαρμογής, οι τρόποι, οι μορφές, οι αναδιπλώσεις, οι
μετασχηματισμοί, οι στροφές της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας, οι φιλοσοφικές κατανοήσεις
της έννοιας, των εμφανίσεων, των κινήσεων, των φωνών της πράξης μέσα σε μορφές ζωής,

είναι, παρόλα αυτά ένα αμήχανον περιοδικό. Αμήχανον μπροστά σε αυτά που στοχεύει, σε όσα

πρέπει να αναφανούν, μπροστά στις μορφές και τις αναδιπλώσεις τους, μπροστά στις
ανασυγκροτήσεις και τις στροφές των νοημάτων, μπροστά στο ερώτημα περί πρακτικού και

εφαρμοσμένου, περί της φιλοσοφίας της ίδιας και της φιλοσοφικής κατανόησης. Αμήχανον ως
μη αποτελεσματικό, άτεχνο, inexpugnabilis, ineluctabilis, inennarabilis, immensus, infinitus,

incredibilis, ως αμήχανος λόγος, αμηχάνως, με απορία να στέκεται σε αυτά που περιλαμβάνει,
στο απέραντο, όπως η θάλασσα της σωκρατικής απορίας και η νάρκη της – όπως η νάρκη.

Ξένος λόγος.

Ὦ Σώκρατες, ἤκουον μὲν ἔγωγε πρὶν καὶ συγγε-νέσθαι σοι ὅτι σὺ οὐδὲν ἄλλο ἢ αὐτός τε
ἀπορεῖς καὶ τοὺς ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν καὶ νῦν, ὥς γέ μοι δοκεῖς, γοητεύεις με καὶ
φαρμάττεις καὶ ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν ἀπορίας γεγονέναι. καὶ δοκεῖς μοι

παντελῶς, εἰ δεῖ τι καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι τό τε εἶδος καὶ τἆλλα ταύτῃ τῇ πλατείᾳ
νάρκῃ τῇ θαλαττίᾳ·καὶ γὰρ αὕτη τὸν ἀεὶ πλησιά-ζοντα καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ
σὺ δοκεῖς μοι νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν τι πεποιηκέναι, [ναρκᾶν]·ἀληθῶς γὰρ ἔγωγε καὶ τὴν

ψυχὴν καὶ τὸ στόμα ναρκῶ, καὶ οὐκ ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι. καίτοι μυριάκις γε περὶ
ἀρετῆς παμπόλλους λόγους εἴρηκα καὶ πρὸς πολλούς, καὶ πάνυ εὖ, ὥς γε ἐμαυτῷ
ἐδόκουν νῦν δὲ οὐδ’ ὅτι ἐστὶν τὸ παράπαν ἔχω εἰπεῖν. καί μοι δοκεῖς εὖ βουλεύεσθαι οὐκ

ἐκπλέων ἐνθένδε οὐδ’ ἀποδημῶν·εἰ γὰρ ξένος ἐν ἄλλῃ πόλει τοιαῦτα ποιοῖς, τάχ’ ἂν ὡς
γόης ἀπαχθείης [Μένων, 80a-b]

Και εάν όλα αυτά, μπορούν να περνούν στο παρασκήνιο ενός τέτοιου περιοδικού, στη σκηνή
του, οι λόγοι φαίνονται κάθε άλλο παρά αμήχανοι, ως παράδοξο το οποίο δεν μπορεί να

αντιμετωπιστεί, μόνο να αναδειχθεί στο μέτρο του δυνατού. Το Αμήχανον παρακολουθεί τις
κινήσεις του Εργαστηρίου Έρευνας στην Πρακτική Φιλοσοφία, επιχειρώντας να αναδείξει αυτή

τη στάση, ως στάση κατεξοχήν του ίδιου του Εργαστηρίου. Θέλοντας να περιλάβει τα κενά,
τις δυσκολίες, τις απορίες, τις εμπλοκές στην διερεύνηση και κατανόηση των εννοιών που

φέρονται εντός του πεδίου της πρακτικής φιλοσοφίας, της επιλογής, δημιουργίας και
αξιοποίησης των υλικών, των ενεργειών, δράσεων και πράξεων που συνδέονται με την

ανάπτυξη ενός τέτοιου πεδίου. Kατά μία έννοια, το περιοδικό μετατρέπεται σε ημερολόγιο.

10