Page 286 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

και χειρονομία από τους μαθητές του Πειραματικού σχολείο το οποίο
συνεργαζόταν με το Ε.Ε.Π.Ε.Φ. […] Τα πρώτα ωστόσο βήματα είχαν ήδη

ξεκινήσει να ιχνογραφούν τη διαδρομή τους και να παρουσιάζουν τα πρώτα
αναγνωριστικά σημάδια τους κατά τη διάρκεια της πρώτης διαμονής μας στο
νησί της Λέρου, τον Μάιο του 2015»,

όπου, τότε, φιλοξενήθηκε Διεθνής Ημερίδα (16 Μαΐου 2015), με θέμα «Το ευ ζην στο
σχολείο: φιλοσοφικές αναγνώσεις» (βλ. http://practphilab.aegean.gr/συνέδρια-

συμπόσια-ημερίδες-congres-colloques-journees-congresses-colloquia-c/). Τότε, έγιναν και
οι πρώτες συνομιλίες, ενώ οι συνδιοργανωτές της Διεθνούς Ημερίδας έγιναν οι

μετέπειτα συνεργάτες του project του «Πλοίου Φαντάσματος».

Ο Alain Kerlan αποφάσισε να επιστρέψει στη Λέρο, «αυτή τη φορά ως γεωδαίτης της

μνήμης της […]. Η ποιητική χειρονομία του Γιάννη Ρίτσου έδειχνε το μονοπάτι: εκεί
όπου παντρεύονται οι αισθήσεις με την ευαισθησία, η μορφή με την έννοια, η τέχνη με
τη φιλοσοφία». Συνεργάστηκε με τον γλύπτη και οπαδό της κοινής δημιουργίας («αυτό

που ο Nicolas Bourriaud αποκαλεί σχεσιακή αισθητική»), Yves Henri, που είχε

δημιουργήσει την καλλιτεχνική εγκατάσταση του «μικρού λαού των παρατηρητών»,
τους οποίους και εγκαθιστoύσε έναν προς έναν στους διαφορετικούς τόπους των

συναντήσεων του με εκείνους που ζουν εκεί και συνεργάστηκαν μαζί του. Θα υψωνόταν
έτσι, ο Παρατηρητής της Λέρου, «όπως είχε υψωθεί ο Παρατηρητής της Djenin στην

Παλαιστίνη, ο Παρατηρητής της Elhencha στην Τυνησία, η Παρατηρήτρια του νερού στην
Pierre-Benite, ο Παρατηρητής παρατηρητήριο στη φυλακή της Villefranche sur-Saône».

Η παρέμβαση ωστόσο σύντομα βρήκε μία άλλη μορφή, περισσότερο κατάλληλη για το

νησί της Λέρου, στο ίδιο πνεύμα της κοινής δημιουργίας το οποίο υπηρετούσε ο Yves
Henri: τον στόλο των «πλοίων φαντασμάτων». «Η φράση που χρησιμοποιήθηκε ως

προμετωπίδα για όλες τις αντίστοιχες παρεμβάσεις, γεννημένες στο χνάρι του πλοίου
φαντάσματος ήταν: ‘Οι εφήμεροι ναυαγοί πήγαν να παίξουν αλλού’» (Anna Blondino).

Οι παρεμβάσεις αναπτύχθηκαν σε πολλούς χώρους στη Λέρο: στο Δημοτικό σχολείο, το

Γυμνάσιο του Λακκιού & το Λύκειο του Πλατάνου, στην ψυχιατρική κλινική και στη
Βιβλιοθήκη: «όλες γίνονταν γέφυρες με τα βαθύτερα στρώματα και των διαφορετικών
διαδρομών της μνήμης του νησιού, μνήμης συνυφασμένης με την εμπειρία της εξορίας».

Υποστηρίχθηκαν δε από τη δημιουργία ενός Βιβλίου καταστρώματος που είχε σταλεί σε

πολλά αντίτυπα σε διάφορους παραλήπτες/τριες στο νησί, πριν ακόμα από την έναρξη

286