Page 396 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

Δ: Σημαίνει κάτι το να είσαι παιδί;

(…σιωπή…)

Προσπαθώ να υποστηρίξω τη σκέψη των παιδιών…

Δ: Κάτι ξεχωριστό από το να είσαι μεγάλος… κάτι διαφορετικό…

Π9: Σημαίνει ότι μπορείς να παίζεις, μπορείς να κοιμάσαι …
Δ: Και όταν παίζεις τί σημαίνει αυτό;
Π9: Διασκεδάζουμε…

Για άλλη μια φορά γίνομαι ιδιαίτερα παρεμβατική

Π7 : Το παιδί δεν είναι χαρούμενο όταν δεν έχει σχολείο…
Δ: Δηλαδή τα παιδιά είναι χαρούμενα στο σχολείο;

Π9: Ναι!!!
Δ: Είναι πολύ ωραίο να είσαι χαρούμενος στο σχολείο…

Καθώς επανήλθα στις σημειώσεις μου εξεπλάγην … κατανοώντας ότι μάλλον τα παιδιά

με παράσυραν στα δικά τους ενδιαφέροντα … Στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι αυτός
ήταν ο σκοπός μου…Είναι το άγχος της ισορροπίας που οφείλουμε να έχουμε και η

ανασφάλεια απέναντι στο εγχείρημα. Η ηθικότητα της διδακτικής πράξης απέναντι στις
(φιλοσοφικές) αρχές που η ού-τις προσπαθεί να καλλιεργήσει…

Ωστόσο, οι δικές μου πατερναλιστικές παρεμβάσεις ήταν ιδιαίτερα εμφανείς…:

Π1: Όταν ήμουν μικρός και ήμουν πέντε χρονών η μαμά μου και ο μπαμπάς μου
με πήγαν στην παιδική χαρά και ήμουν πολύ χαρούμενος…
Δ: Πολύ ωραία...
Π4: Εγώ όταν του είπα του μπαμπά να μου πάρει ένα i pad μου το πήρε …

Δ: … και σε έκανε το i pad χαρούμενο;
Π4: Ναι και είναι δικό μου …
Π6: Εγώ δεν έχω i pad…

Δ: Ούτε εγώ έχω αλλά είμαι χαρούμενη μερικές φορές … όχι πάντα βέβαια…

Δεν μπορώ να συγκρατήσω την διάθεσή μου να εκφράσω την συγκατάθεσή μου στις
απόψεις των παιδιών … για άλλη μια φορά…
Δ: Ας μαζέψουμε λίγο αυτά που έχουμε πει… είπατε ότι το γιγάντιο πραγματάκι

είναι το παιδί γιατί παίζει και διασκεδάζει και είναι χαρούμενο… ενώ οι μεγάλοι

396