Page 398 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

Παρεμβαίνω και πάλι …:

Δ: Όταν παίζουμε είμαστε πάντοτε χαρούμενοι;

Π10: Εγώ δεν είμαι… εγώ θέλω να κάνω μαθήματα…
Π11: Χαρά είναι να κάνεις φίλους…
Π9: Χαρά είναι να παίζεις…
Π1: Εμένα με κάνει πολύ χαρούμενο να παίζω με τους φίλους μου κρυφτό, …και

μετά να πάω σπίτι μου και να κάνω μάθημα.
Δ: Όλα σε κάνουν χαρούμενο…
Π3: Χαρά είναι όταν έχει ο μπαμπάς και η μαμά λεφτά να σε πάνε να πάρεις

καινούριο παιχνίδι…
Π9: …και το σχολείο…
Π12: Χαρά είναι και να παίζεις μπάλα…
Π8: Χαρά είναι να μαθαίνεις καράτε…

Δ: Βέβαια και είναι χαρά να μαθαίνεις…

Νοιώθω το βήμα μετέωρο… σε αυτή την «Πρώτη» περισσότερο από την πρώτη

«Πρώτη»…μπαίνω στον γ’ κύκλο της συζήτησης:

Δ: Εσείς είπατε ότι το γιγάντιο πραγματάκι είναι το μωρό γιατί είναι χαρούμενο…
Άρα αυτό που ζητάνε οι άνθρωποι είναι η χαρά …και οι μεγάλοι έχουν χάσει τη

χαρά … αν θέλατε να βοηθήσετε τους μεγάλους να βρουν το γιγάντιο
πραγματάκι τί θα τους συμβουλεύατε;
Π5: Να παίζουν…
Δ: Είναι εύκολο οι μεγάλοι να παίζουν…

Π4: Ότι θέλουν να κάνουν…
Π7: Αλλά άμα δεν μπορούν να πάρουν οι γονείς κάτι που θέλουν… δεν μπορούν
να είναι χαρούμενοι…

Δ: Εσείς είπατε ότι οι μεγάλοι δεν είναι χαρούμενοι ενώ τα παιδιά είναι … Θέλω
μια συμβουλή να μου δώσετε για να είμαι χαρούμενη… γιατί ψάχνω το γιγάντιο
πραγματάκι που εσείς το έχετε βρει…
Π7: Καλό είναι οι μεγάλοι να πηγαίνουν στη δουλειά…

Π3: Να έχουν δουλειά οι μεγάλοι για να είναι χαρούμενοι … γιατί οι άνθρωποι
που δεν έχουν δουλειά είναι στεναχωρημένοι …

συναισθηματικό στοιχείο» (Θεοδωροπούλου, Έ., «Η διαλογική εκζήτηση στην εκπαίδευση και η
φιλοσοφική δυστροπία», ό.π., σ. 255).

398