Page 413 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

Δ: Μισό λεπτό … εδώ έχετε βάλει θέματα.. υπάρχει αρχικά το θέμα που είχε θέσει
η Π7…για επανέλαβε Π18 αυτό που είπες…

Π18: Δεν είμαστε σίγουροι τι είπαν οι φάλαινες.. μπορεί να είπαν κάτι παρόμοιο
στη γλώσσα τους και η Λίλη που ήταν μακριά μπορεί να άκουσε κάτι άλλο…

Πιάνω πάλι τα νήματα της συζήτησης…η αντίληψη σε σχέση με την πραγματικότητα
και την αλήθεια…

Δ: Η Λίλη να το αντιλήφθηκε όπως εκείνη ήθελε…αυτό έχει να κάνει με την

αλήθεια που είπε η P7.
Π8: Πώς το άκουσε από τόσο μακριά;
Π9: Αν ήταν απόσταση ενός μέτρου… μπορεί να μην ήταν μακριά δεν το ξέρεις…

Π7: Ήταν μακριά … το λέει…
Π20: Εγώ πιστεύω ότι οι φάλαινες ακούγονται πάρα πολύ δυνατά… το
ουρλιαχτό τους… και η Λίλη μπορεί να το άκουσε με τη φαντασία της και να
νομίζει ότι άκουσε το όνομά της…

416
Η έννοια της φαντασίας … μου δίνεται άλλη μια ευκαιρία να φτιάξω «σκαλωσιά» …
Δ: Με τη φαντασία της… δηλαδή;
Π20: Οι φάλαινες μπορεί να φωνάζουν «φαγητό φαγητό». Οι φάλαινες να

φωνάζουν κάτι άλλο και η Λίλη να καταλαβαίνει κάτι άλλο…

416 Σχετικά με την έννοια της «σκαλωσιάς» στο κείμενο, η Θεοδωροπούλου αναφέρει: «Είναι
δυνατόν να αναφανεί στο υπό μελέτη κείμενο/υλικό μια τέτοια πλοκή-ιστός-καμβάς. ότι,
συγχρόνως ωστόσο, αυτός ο καμβάς συνεχίζει να διαμορφώνεται, όσο απο-καλύπτεται και ότι
σε αυτόν είναι δυνατόν να στηριχτεί, σαν σε εν εξελίξει σκαλωσιά, μια διερεύνηση (μέσα στην
τάξη), η οποία θα τείνει να αναπτύσσει μία ορισμένη εξοικείωση με φιλοσοφικούς τρόπους και
τροπικότητες. Με άλλα λόγια, να εξευρεθεί με ποιον τρόπο κάθε διαφορετικό υλικό, το οποίο
αξιοποιείται στη διδακτική διαδικασία, είναι σε θέση να διανοίγει περιοχές συνάντησης με τη
φιλοσοφική σκέψη (ή να επιτρέπει την αναγωγή μίας ειδικής περιοχικότητας – λογοτεχνικής,
κινηματογραφικής, εικαστική, κ.ο.κ.ε.- σε φιλοσοφικές ιδέες). Να επιτρέπει τη δημιουργία
φιλοσοφικών πυρήνων/υποδοχών/εγκοπών, από την ίδια του τη φύση, με τα ίδια του τα μέσα,
από τους ειδικούς τρόπους οικο-δόμησης, δια-μόρφωσής του […] προκειμένου να αναγνωριστεί,
εάν και σε ποιο βαθμό και με ποιον τρόπο το κείμενο, ως είναι, εμπεριέχει «φιλοσοφικές
υποδοχές» (φιλοσοφική πρό-διά-θεση ή φιλοσοφικό ορίζοντα). Εάν, δηλαδή, το κείμενο, όντας
λογοτεχνικό, διασχίζεται και στηρίζεται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από φιλοσοφικές
αρτηρίες και τέτοιας λογής δομικά υλικά […] Με την εμφάνιση του αναδυόμενου φιλοσοφικού
ορίζοντα &, ενδεχομένως, με κατάρτιση συναφούς εννοιολογικού χάρτη: παρακολούθηση της
χρήσης και της ανάδυσης των εννοιών στο κείμενο και αποκατάσταση των σχέσεων-συνδέσμων
μεταξύ των φανερών, ημιφανών και αφανών εννοιών, σχέσεις που συγκροτούν σταδιακά μικρο-
θεωρίες ή άτυπες θεωρίες, συλλογισμούς, επιχειρήματα, νοήματα. Οι διακλαδώσεις του χάρτη
και οι μικρο-χάρτες εντός του βασικού χάρτη προκύπτουν από τα ίδια τα στοιχεία του κειμένου,
καθώς επανασυγκροτούνται, στη βάση των συναρθρώσεων και των επεκτάσεών τους. Η
κατάρτιση του εννοιολογικού χάρτη διευκολύνει στην ανάδυση και διατύπωση των
φιλοσοφικών ερωτημάτω (Βλ. Θεοδωροπούλου, Έ., «“Κάτι μέσα του”: σημείωμα περί
φιλοσοφικών ευρημάτων σε λογοτεχνικoύς τόπους», ό.π., σσ. 30, 32, 33).

413