Page 418 - Amechanon_vol1_2016-18
P. 418
Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846
Π21: Π4, μας έχεις μπερδέψει τώρα…μια είπες για τη φαντασία ότι μπορεί να
μιλάνε οι φάλαινες και την άλλη ότι μπορεί να μίλησε η μαμά της Λίλης και εκείνη
νόμιζε ότι της μίλησαν οι φάλαινες…
Π4: έχω δύο σκεπτικές…
Δ: Η Π4 έχει δύο σκεπτικά…δεν τα μπερδεύει… έχει δύο σκεπτικά και προσπαθεί
να τα προχωρήσει…
Π21:…ναι αλλά μας μπερδεύεις…
Δ: …γιατί μας μπερδεύει…είναι κακό να έχει η Π4 δύο σκεπτικά;
Π19: Εγώ διαφωνώ με την Π7 γιατί οι φάλαινες θα πρέπει να έχουν ακούσει
ανθρώπινη γλώσσα για να ξέρουνε… και οι φάλαινες δε βγαίνουμε στη στεριά
γιατί θα κολλήσουνε… οπότε δεν μπορούν να έχουν ακούσει ανθρώπινη
γλώσσα…
Δ: Για να μάθεις μια γλώσσα πρέπει να την έχεις ακούσει και να την έχεις
μιλήσει…οι φάλαινες έχουν αυτή τη δυνατότητα;
Π10: Ναι … θα μπορούσαν να ακούστηκαν τα λόγια της Λίλης από τα ηχητικά
κύματα… από την ηχώ … και έτσι να έχουν ακούσει και τη φωνή της Λίλης…
Δ: Έτσι, θα μπορούσαν οι φάλαινες να έχουν ακούσει την ανθρώπινη γλώσσα…
Μέσα από τη συζήτηση τα παιδιά αναστοχάζονται πάνω στις δικές τους απόψεις…
αλλάζουν γνώμη και αιτιολογούν την αλλαγή αυτή… είναι πρόθυμα και αρκετά γενναίοι
418
για να αντιμετωπίσουν κριτικά τόσο τις απόψεις των άλλων όσο και τις δικές τους …
Π9: Έχω και γω δυο σκεπτικά… η Λίλη αν δεν έχει δει τις φάλαινες να μιλάνε δεν
έχει απόδειξη… μπορεί να είχε κάτι στο μυαλό της και να νόμιζε ότι άκουσε τις
φάλαινες να μιλάνε…
Π6: Θέλω να απαντήσω στην Π7… οι φάλαινες δεν μπορούν να μιλήσουν
ανθρώπινα γιατί έχουν διαφορετικές φωνητικές χορδές από τους ανθρώπους…
Π7: …φωνητικές χορδές;
Πρακτικά 5ου Πανελλήνιου Συνεδρίου της Εταιρείας Επιστημών Αγωγής Δράμας , «H
Δημιουργικότητα στην Εκπαίδευση», 28 και 29 Noεμβρίου, Δράμα, 2014, [σσ. 181-200], σσ. 181-198.
418 Η Ann Margaret Sharp αναφέρει: «πώς μπορεί κάποιος να ενισχύσει το κουράγιο του, που του
είναι απαραίτητο για να ασκήσει κριτική στην ίδια την οικογένειά του, στους συνομήλικους του,
στην κοινωνία με τρόπο ωστόσο εποικοδομητικό; Πώς να εσωτερικεύσει την ικανότητα για
συμπόνοια που του είναι αναγκαία προκειμένου να κατανοήσει τα δεινά των άλλων και πώς να
ενισχύσει την καλή κρίση που είναι θεμελιώδης, εάν πρόκειται να πράξει με τέτοιον τρόπο, ώστε
η κριτική του να διατυπώνεται με κατανόηση και ευαισθησία, κριτική η οποία συγχρόνως
κεντρίζει και δίνει κίνητρο στους άλλους να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα
πράγματα;» [Sharp, Α., Μ., «Το παιδί ως κριτικός», στο: Θεοδωροπούλου, Έ. (επιμέλεια, μτφρ.,
εισαγ.), Φιλοσοφία της Παιδείας: λόγοι, όψεις, διαδρομές, Αθήνα: Πεδίο, 2010, σ. 367].
418
