Page 292 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

εγχειρήματος, η νησιωτικότητα: θα είχε λοιπόν αυτή «να κάνει κατά κάποιο τρόπο με

μία κοινή προέλευση της τέχνης και της φιλοσοφίας; Το νησιωτικό γεγονός θα ήταν
τόσο ευνοϊκό στη φιλοσοφική ιδέα όσο και στον δημιουργική παλμό;» […]
«Είναι αλήθεια ότι ο πειρασμός του έρημου νησιού, εάν δεν αντηχεί τον

φιλοσοφικό πειρασμό, ποτέ δεν απέβαλε ένα είδος νοσταλγίας της δημιουργίας,
που θα ήταν γι’ αυτό η άλλη του πλευρά. Οι μακρές ονειροπολήσεις του
νησιωτικού μπροστά στη θάλασσα και στον ορίζοντα αποτελούν μία σιωπηρή,

καθημερινά επαναλαμβανόμενη, σύζευξη αυτού του διπλού πειρασμού. Κάθε
νησί ανοίγει την πόρτα ενός είδους φιλοσοφικού ονείρου, πολύ κοντά στο
πρωταρχικό όνειρο, από όπου πιθανώς προέρχονται η τέχνη και η φιλοσοφία. Η

φιλοσοφία, της οποίας ο φιλόσοφος αισθάνεται την ανάγκη, από τη στιγμή που
διασταυρώνεται με το μονοπάτι του καλλιτέχνη, δεν θα μπορούσε να είχε
γεννηθεί παρά σε αυτούς τους όγκους γης που τους περιβάλλει η ατέλειωτη
θάλασσα, δεν θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από μια στοιχειώδη

φιλοσοφία, μια φιλοσοφία των στοιχείων, μια φιλοσοφία την οποία κατοικούσε
‘η ζωντανή πάλη της γης και του νερού’» 308 ;

Ακόμα περισσότερο, εάν ο ναυτικός χάρτης της κοιτίδας της φιλοσοφίας μεταξύ των
ασιατικών ακτών της Ανατολίας, της Πελοποννήσου και της Μακεδονίας, και στα νότια,

το τόξο του κύκλου που σχηματίζουν η Κρήτη και το νησί της Ρόδου, η διασπορά των

χιλιάδων νησιών και νησίδων, όπως διακρίνονται σε ολόκληρη την έκταση του Αιγαίου
πελάγους, παραπέμπουν στην ιδέα μιας αρχής του κόσμου.

Ακούνε τη θάλασσα να τους χτυπά με χίλια χέρια
Ils écoutent la mer les frapper de milles mains

Γιάννης Ρίτσος

Passant, passante, toi qui devant le vaisseau un instant t’arrêtes, et t’interromps, de
quoi te souviens-tu quand tu regardes à ton tour l’horizon
Περαστικέ, περαστική, εσύ που μπροστά στο πλοίο μια στιγμή σταματάς, και

κοντοστέκεσαι, τι θυμάσαι όταν κοιτάζεις με τη σειρά σου τον ορίζοντα;

308 Στο ίδιο.

292