Page 322 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

βλέμμα: αναγνωρίζουμε στοιχεία στην φωτογραφία, παρά όσα άλλα

παρελκυστικά κ ενδεχομένως πιο εντυπωσιακά, βλέπουμε σε αυτήν (μάλλον
αυτό που θέλουμε να δούμε, ακόμα κι αν ο/η φωτογράφος μας παγιδεύει (μας
σύρει) για να δούμε αυτό που επέλεξε.

6. Όσο & το θέμα να αναφέρεται σε κάτι μελλοντικό ή η φωτογραφία να παγιδεύει
ένα παρόν, ούσα χρονικά στερεομετρική, έχει μέσα της πάντα κάτι που πέρασε,

σαν ένα σκουλήκι εκ των έσω που διαβρώνει πάντα το «εδώ-να» της.

7. Υπάρχει κάτι το τυχαίο στη λήψη & την πρόσληψη της φωτογραφίας αλλά
υπάρχει κ η ενέδρα που στήνει ο/η φωτογράφος για να βρει την «καλή στιγμή»

(σε ένα βαθμό η φωτογραφία είναι σκηνοθετημένη).

8. Η ευαισθητοποίηση είναι το συνώνυμο της σκέψης στην οποία μας βάζει μία

φωτογραφία.

9. Καθώς, η φωτογραφία, φέρνει μπροστά (ακινητοποιεί) μία εικόνα του εαυτού
μας, κ καθώς μας αναγκάζει να την αντιμετωπίσουμε & να τη μελετήσουμε

(επαναληπτικά, εφόσον επανερχόμαστε σε αυτήν) ή να την αποφύγουμε,

εφόσον δεν μας ικανοποιεί, μας αναγκάζει να σκεφτούμε τι είναι αυτό από εμάς
που «φαίνεται», πιθανόν να μπούμε σε διαδικασία αυτο-βελτίωσης. Σαν μία
άσκηση προσοχής και παρατήρησης.

10. Με αυτήν την έννοια, η φωτογραφία μπορεί να μας εμπνέει, να κινηθούμε
παραπέρα, προς κάτι άλλο.

11. Γιατί μας αφορά μια φωτογραφία; Γιατί μία φωτογραφία αρέσει σε κάποια

άτομα & σε κάποια άλλα όχι; Υπάρχει κοινό κριτήριο γι’ αυτό; Υπάρχει κοινή
αντίληψη για το ωραίο; «Κάτι» μας αναγκάζει να το φωτογραφήσουμε, ακόμα

κι αν δεν είναι ωραίο – κ τότε γίνεται ωραίο, αν αυτό έχει σημασία. Μάλλον

μεγαλύτερη σημασία έχει αν μια φωτογραφία ταιριάζει με αυτό που έχουμε στο
μυαλό μας.

12. Τα ίδια τα αντικείμενα στη φωτογραφία παίρνουν τη θέση του ανθρώπου,

αναλαμβάνουν να μας πουν την ιστορία του προσώπου, «μας κάνουν να
μαντέψουμε κάτι από τον άνθρωπο». Η φωτογραφία είναι τα αντικείμενα που

322