Page 323 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

παίρνουν τη θέση του ανθρώπου («Ας υποθέσουμε ότι θα σας ζητούσε κάποιος

να κάνετε το πορτραίτο του εαυτού σας, όχι όμως με εικόνες του εαυτού σας,
αλλά με πράγματα, πώς θα το κάνατε αυτό;»).

13. Ευαισθητοποίηση, δηλαδή, κίνητρο για σκέψη.

14. Η ιστορία που μια φωτογραφία περιέχει, ανακαλεί, υπαινίσσεται, δημιουργεί, με

αφετηρία το περιστατικό, τη μορφή, την κίνηση, που η ίδια η φωτογραφία

συνέλαβε και πάγωσε στο χρόνο, μπορεί να ιδωθεί με τρεις τρόπους: 1. Ως
ιστορία που ξεκινά από το σημείο που την βρίσκει/άφησε η φωτογραφία, 2. Ως
ιστορία που καταλήγει εκεί που τη βρίσκει/άφησε η λήψη της φωτογραφίας, 3.

Ως ιστορία που εξελίσσεται πριν από και μετά τη λήψη – η λήψη συλλαμβάνει

μία στιγμή της εξέλιξης αυτής. Η φωτογραφία μοιάζει κρεμασμένη στο πουθενά
– είναι μία άχρονη ένταση/πύκνωση. Έρχεται σε ένα τόπο κ ένα χρόνο από τη
στιγμή που αρχίζεις να σκέφτεσαι την περιρρέουσα ιστορία. Και ακριβώς

γι’αυτό, είναι συγχρόνως και ρευστή, αραιή.

15. Η έννοια του μοτίβου: αυτό που σε μία φωτογραφία, φαίνεται να την

οργανώνει, επαναλαμβάνεται κ είναι ο άξονας του νοήματος: μας βοηθά να
αποκωδικοποιήσουμε τη φωτογραφία, να καταλάβουμε τι ήθελε να πει ο

φωτογράφος.

323