Page 321 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

βγάζουμε φωτογραφίες» ή «Γιατί βγάζουμε τη συγκεκριμένη φωτογραφία,

κατ’αυτόν τον τρόπο κι όχι αλλιώς»;

3. Διανοίγεται έτσι το φαντασιακό ως τόπος ρεαλιστικός της φωτογραφίας. Μέσω
αυτού προβάλλεται ένα αλλού & προβάλλουμε τον εαυτό μας σε ένα αλλού.

Παράλληλα, μας είναι αδιάφορη η σχέση με την πραγματικότητα του γεγονότος
που απεικονίζεται. Αναφαίνεται το παραξένισμα από το γεγονός ότι, ενώ τα

παιδιά αναφέρονται στο θέμα της φωτογραφίας (ιδιαίτερα εάν τα αφορά), «σαν
να ήταν εδώ, τώρα», στην πραγματικότητα, δεν ήταν πια «εκεί» – η φωτογραφία

απέσυρε την πραγματικότητά τους, παρόλο ότι είχε την ικανότητα να τα
μεταφέρει εκεί μετατρέποντας το πραγματικό σε φαντασιακό και αντίστροφα.

Η φωτογραφία αναδεικνύει εμφατικά την αντιπαράθεση του πραγματικού με
329
το φανταστικό .

4. Η αναφορά σε αισθητικές ποιότητες ήταν αντίστοιχη του περιγραφικού τρόπου

με τον οποίο συνήθως αναφερόμαστε σε φωτογραφικό υλικό κατά τις

παιδαγωγικές διαδικασίες: χρώματα, σχήματα, εικόνες, εντυπώσεις, φόρμες,
φωτοσκιάσεις. Ωστόσο, η αναφορά δεν ήταν πάντα καθαρά αισθητική, αλλά

πρωτίστως συνδεδεμένη με το συναίσθημα που η - «όντως» ωραία –
φωτογραφία, ανακαλούσε. Η επίκληση επομένως στο συναίσθημα, το ότι,

δηλαδή, ανεξάρτητα από το εάν μία φωτογραφία κρίνεται ως ωραία, είναι
δυνατόν να μας αρέσει, διότι γεννά συναίσθημα, μας συνδέει με κάτι που

αγαπάμε, που αγαπάμε να θυμόμαστε, συνδέει αμετάκλητα και αποφασιστικά
το αισθητικό κριτήριο με το ψυχολογικό και το ηθικό.

5. Το υποκείμενο: αυτό (το πρόσωπο)/αυτά τα πρόσωπα που υπάρχει/ουν στη

φωτογραφία όντας το κέντρο βάρους. Το πρόσωπο που τραβά τη φωτογραφία
(επιλέγει τη σκηνή) και το πρόσωπο που βλέπει τη φωτογραφία (την

αντιλαμβάνεται κατά το δοκούν). Υπάρχει μία εμμονή στο υποκειμενικό

329
Ενδιαφέρον έχει το ότι ένα παιδί επέλεξε φωτογραφία «που του άρεσε», ακριβώς, διότι είχε
νόημα που υπερβαίνει την ιδιωτικότητα & το φαντασιακό (δηλαδή, στην περίπτωση αυτή, το μη
σημαντικό, και ως εκ τούτου, το «λιγότερο πραγματικό»): διότι αναφερόταν σε ένα δημόσιο
γεγονός, σημαντικό, που μας γεννά συναισθήματα κ μας καλεί, μάλιστα μας αναγκάζει να
σκεφτούμε: η φωτογραφία περιείχε πολιτικό μήνυμα, διότι η πραγματικότητα την οποία
απεικονίζει συμβαίνει τώρα, αλλού και είναι συνταρακτική. Στην αντιπαράθεση του
πραγματικού με το φανταστικό που διαδραματίζεται στη φωτογραφία, το πραγματικό (είτε στο
παρελθόν είτε στο παρόν) υπερέχει. Η φωτογραφία υπάρχει γι’αυτό & το υπηρετεί.

321