Page 319 - Amechanon_vol1_2016-18
P. 319

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846



                       2.  Με  την  ενσωμάτωση  σε  αυτόν  τον  προσωπικό  τρόπο  φιλοσοφικών

                          απαιτήσεων, οι οποίες φαίνεται ότι έχουν τη δύναμη να ωθούν τη συζητητική
                          γραμμή σε γόνιμες εκτροπές νοήματος.

                       3.  Με τη  λήθη των  συμβολαίων  εγγύησης  αλλά  με  την  ήπια  συναίνεση,  που  το

                          ενδιαφέρον για τη συζήτηση δημιουργεί ως δίχτυ ασφαλείας.


























                   Η ανάδυση των κριτηρίων: περί φωτογραφίας

                   Οι λόγοι για τους οποίους τα παιδιά δήλωναν ότι επέλεξαν τις φωτογραφίες, σταδιακά

                   πήραν το χαρακτήρα κριτηρίων επιλογής μίας φωτογραφίας εν γένει, ως φωτογραφίας
                   δηλαδή,  η  οποία  αξίζει  να  τραβηχτεί,  να  επιλεγεί  να προσεχθεί,  να  συζητηθεί.  Κατά

                   κάποιον  τρόπο,  υπήρξε μία  μετάβαση  από μία  περιγραφική-θεματολογική  αναφορά
                   στους λόγους σε μία κριτηριολογία που αφορούσε πλέον στην ίδια τη φωτογραφία ως

                   υπόστρωμα  ή  φορέα  ιδιοτήτων  /ποιοτήτων,  οι  οποίες  ωθούσαν  το/τη  θεατή  να  τις
                   προσέξει.  Αντίστοιχα,  υπόσταση  έπαιρνε  και  η  πραγματικότητα  την  οποία  η

                   φωτογραφία αποτύπωνε: δεν αποτελούσε ένα παθητικό θέμα, αλλά το κίνητρο που
                   ωθούσε  τον/την  φωτογράφο  να  αντιδράσει  απέναντί  του  διαμορφώνοντας  ένα

                   φωτογραφικό  τοπίο,  αντίστοιχο  ή  αναντίστοιχο  του  κινήτρου.  Σταδιακά,  δηλαδή,
                   φάνηκε, ότι τα παιδιά κινούνταν, ανεπαίσθητα αλλά σταθερά, από μία αφηγηματική,

                   συναισθηματική  κα  αφηγηματική  προσέγγιση  της  φωτογραφίας  προς  μία  οιονεί
                   φιλοσοφική  προσέγγιση  (με  την  έννοια  ότι  η  φωτογραφία  κινητοποιεί  τη  σκέψη,

                   αναγκάζει να τη σκεφτείς & να τη μιλήσεις) - η φωτογραφία αναδύεται ως «διαφορά»,
                   ως  οντολογικό  αποτύπωμα.  Το  ενδιαφέρον  είναι  ότι  αυτή  η  υποστασιοποίηση  της




                                                           319
   314   315   316   317   318   319   320   321   322   323   324