Page 427 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

ηθικά θέματα και αξιακούς προβληματισμούς, επιθυμία μιας κοινής τελικής
421
απάντησης .

Τα δικά μου πατήματα πιο ασφαλή. Τα παιδιά δεν με έφεραν αντιμέτωπη με
«απρόβλεπτες» καταστάσεις, σε μια συζήτηση χωρίς σαφή/προαποφασισμένη

πορεία διδασκαλίας, παρά μόνο ένα δεσμευτικό πλαίσιο διαχείρισης
καταστάσεων σύμφωνο με τις προϋποθέσεις, οι οποίες είχαν συμπεριληφθεί

στην ίδια την ταυτότητα της διαδικασίας. Μπορούσα να αναγνωρίζω και να
διαχειρίζομαι επαρκώς τις αντιδράσεις των παιδιών, όταν η δική μου

παιδαγωγική πρακτική έδειχνε διαφορετική ή αντίθετη με όσα είχαν συνηθίσει,
φροντίζοντας ταυτόχρονα η αλλαγή αυτή να αποτελεί φυσική διάσταση της

ίδιας της διαδικασίας.

422
Τα παιδιά λειτούργησαν συχνά ως μια πρωτόλεια κοινότητα έρευνας ,
συζητώντας τις διαφορετικές τους απόψεις, προσπαθώντας να συμφωνήσουν

421 Η Θεοδωροπούλου αναφέρει: «Η επιλογή διάλογου στην εκπαίδευση καθόλου δεν
απαλλάσσει από μονολογικές εκτροπές, από το μονολογικό ορίζοντα που απορροφά το
διαφορετικό, σε μια ομογενοποιητική διάθεση, η οποία υποβόσκει ακόμα και στη εξαρχής
αποδοχή της δυνατότητας του διαλόγου να εναρμονίσει εν νηνεμία την πολυφωνία, δηλαδή άμα
τη κηρύξει της διαλογικής πρόθεσης και μέσα από την τήρηση διαλογικών δημοκρατικών
πρωτοκόλλων και τεχνικών. Πόσο λοιπόν ο διάλογος που κατευθύνεται συστηματικά προς μια
μεθοδολογική και θεωρητική ενότητα, προς μια κατάληξη εξαντλεί τις βλέψεις του ακριβώς ως
διαλόγου πόσο η προσήλωση στον στόχο της κοινής εύρεσης και της αλήθειας και της από κοινού
υποστήριξής της υποστηρίζει μια πραγματική ‘κοινότητα’ και έναν πραγματικό δηλαδή εσαεί
διακινδυνεύοντα διάλογο» (Θεοδωροπούλου, Έ., «Η διαλογική εκζήτηση στην εκπαίδευση και η
φιλοσοφική δυστροπία», ό.π., σσ. 245-247).

422 Σύμφωνα με την Sharp, η φιλοσοφία για παιδιά είναι συνυφασμένη με τη μεταμόρφωση της
τάξης σε κοινότητα φιλοσοφικής έρευνας αφοσιωμένη στο να βρίσκει τις σημασίες των εννοιών
.
ώστε τα παιδιά να δίνουν νόημα στον κόσμο της καθημερινής τους εμπειρίας Ωστόσο, αναφέρει
η A. Sharp, «μια τέτοια κοινότητα εξελίσσεται σταδιακά σε ομάδα συνεργασίας: στο πλαίσιο αυτό
ο ένας βοηθά τον άλλον να συλλογίζεται σωστά, να ερευνά σωστά, να διαμορφώνει έννοιες
μαθαίνοντας πώς να κάνει διάλογο με έναν τρόπο διερευνητικό, που θα αναδεικνύει όμως την
φροντίδα για το συνομιλητή, για τον άλλον. Αρχίζουν να μαθαίνουν πώς να αιτιολογούν τις
απόψεις τους, να αναγνωρίζουν αντιπαραδείγματα και λανθασμένα συμπεράσματα, και να
σκέφτονται σχετικά με το τι αισθάνονται καθώς πράττουν. Ανταλλάσσουν μεταξύ τους
εναλλακτικές απόψεις, προκειμένου να τις σκεφτούν όλα μαζί και σιγά σιγά φτάνουν να
συνειδητοποιούν έναν τρόπο ζωής που στηρίζεται στη λογική, τη φροντίδα και τη
δημιουργικότητα» (Sharp, A.,-M., Splitter, L.,-J., «Πρόλογος», στο: «Φιλοσοφία για παιδιά». Το
Κουκλονοσοκομείο, Δίνοντας νόημα στον κόσμο μου. Ένα πρόγραμμα για το παιδί και τον
εκπαιδευτικό της Προσχολικής Εκπαίδευσης Το κουκλονοσοκομείο, ό.π., σ. 9). Στο δικό μας
παράδειγμα τα παιδιά αχνοπάτησαν σε μια συζήτηση η οποία συμπεριέλαβε κάποια αχνά
στοιχεία από αυτά τα οποία χαρακτηρίζουν μια συζήτηση εντός μιας φιλοσοφικής κοινότητας
έρευνας.

427