Page 48 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

δημιουργίας και της υπέρβασης ή της μεταμόρφωσης του νοήματος. Για άλλη μια φορά,
η δημιουργία του νοήματος δεν είναι κάτι που το αναλαμβάνουμε εμείς ως

«υποκείμενα», αλλά που το αναλαμβάνει η ίδια η ζωή ως βούληση για δύναμη. Υπ’ αυτή
την έννοια, η ενικότητα της βούλησης για δύναμη, ως ενική και οργανωτική δύναμη, δεν

είναι ποτέ εξασφαλισμένη ή ολοκληρωμένη, αλλά είναι κάτι που θα πρέπει να
ανανεώνεται συνεχώς. Και αυτό θα πρέπει να είναι το βαθύτερο νόημα του σώματος ως

βούληση για δύναμη (§561):

«Κάθε ενικότητα είναι ενικότητα μόνον ως οργάνωση και συνεργασία - όπως
είναι ενικότητα μια ανθρώπινη κοινότητα - ως αντιτιθέμενη σε μια ατομιστική

αναρχία, ως τύπος κυριαρχίας που σημαίνει μια ενικότητα αλλά δεν είναι
34
ενικότητα» .

Είπαμε ότι ο Nietzsche υποστηρίζει πως ο κόσμος, παρά το γεγονός ότι είναι γνώριμος,
.
δεν έχει μονάχα ένα νόημα, αλλά πολλά ότι μπορεί να ερμηνευθεί πολλαχώς. Ωστόσο,
αυτή η δυνατότητα των πολλαπλών θεωρήσεων είναι μονάχα το συμπλήρωμα της
υπερβατικής δυναμικής του σώματος ως βούληση για δύναμη. Το μάτι, σε αντίθεση με

το βλέμμα, όπως υποστηρίζει ο Nietzsche, θα πρέπει μεθοδολογικά να τεθεί πρώτο,

χωρίς ωστόσο να ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση για το τελικό του νόημα ή σημασία
(§489). Διότι, όπως διαπιστώσαμε, το μάτι δεν έχει και δεν μπορεί να έχει κάποια τελική

σημασία ή κάποιο τελικό νόημα. Ωστόσο, κάτι σημαίνει. Εμφανίζεται ως μια δομή της
εξουσίας, που αφήνει χώρο στο υποκείμενο που βλέπει… «Σημαίνει μια ενικότητα αλλά

δεν είναι ενικότητα…».

Αλέξιος Πέτρου
abaris@primehome.com

Ο Αλέξιος Πέτρου, διδάκτορας φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είναι
αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας όπου διδάσκει φιλοσοφία της εκπαίδευσης, της
γλώσσας και του πολιτισμού. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα στρέφονται γύρω από τη φιλοσοφία της
εκπαίδευσης, τη γερμανική φιλοσοφία του 19ου αιώνα, την Αισθητική, τη φιλοσοφία της γλώσσας αλλά και
τη νεοπλατωνική φιλοσοφία. Μεταξύ άλλων έχει γράψει το βιβλίο, «Το πέρασμα του Νίτσε: Αλήθεια, Τέχνη
και Πολιτισμός» (εκδ. Ζήτρος, 2007), έχει μεταφράσει και επιμεληθεί τρία βιβλία του νεοπλατωνικού
Ιαμβλίχου [Περί του πυθαγορικού βίου (2001), Προτρεπτικός επί φιλοσοφίαν (2002) και Περί των αιγυπτίων

μυστηρίων (2005) –εκδ. Ζήτρος], ένα τόμο με κείμενα φιλοσοφίας της γλώσσας [Ν(ο)ήματα και γλωσσικοί

34 Στο ίδιο.

48