Page 200 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

an experience in the moment of the intensity of the seizure. To understand the moment, it is
necessary to examine what we will call the instansité of this difference- in the sense that, if the
‘difference’ in autism can be described, it must be described in terms of a difference in intensity.

Renewing the philosophy of difference, as it relates to autism, therefore requires new conceptual
thinking; in this paper, we present the first draft of a new conceptual approach.

Keywords: Autism, Philosophie of the Difference, Deleuze, body, experience.

Σκοπός του άρθρου είναι να σκεφτεί τη διαφορά εκκινώντας από τις επαναλαμβανόμενες

χειρονομίες και τις κρίσεις των αυτιστικών παιδιών. Εάν η διαφορά παρερμηνευτεί, διότι θα
συγχέεται με την άρνηση και την αντίθεση, όπως υπογραμμίζει ο Gilles Deleuze στο έργο του
Différence et Répétition [Διαφορά & Επανάληψη] (1968), τότε, μέσα σ’ ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο,

αυτή η σύγχυση θα καταλήξει στην καταστροφή ενός αποκλεισμού των αυτιστικών παιδιών απ’
το σχολείο. Εκκινώντας ωστόσο από το σώμα και τις κινήσεις του, τις κρίσεις και τα στερεότυπα,
είναι δυνατό να σκεφτούμε τη διαφορά ως προς άλλα επίπεδα από εκείνα της άρνησης και της
αντίθεσης και έτσι, να απαλλαγούμε από μια αντίληψη της διαφοράς που θα τοποθετείται από

τη μικρή πλευρά, εκείνην του Όμοιου και της ομοιότητας με τον εαυτό μας, την οποία και
αποκαλούμε με το πανομοιότυπα. Από τη σκοπιά του αυτισμού, η διαφορά είναι αλλού:
βρίσκεται μέσα σε εκείνο που είναι ίδιον του εαυτού, έναν τρόπο, δηλαδή της σχέσης με τον

εαυτό που την ονομάζουμε με το ομοίως, ως συνθήκη της εμπειρίας της στιγμιαίας σύλληψης
της έντασης. Θα πρέπει λοιπόν να κινηθούμε προς το παράδειγμα μίας εντασιακής στιγμής (ή
στιγμιαίας έντασης) της διαφοράς, υπό την έννοια ότι, εάν η διαφορά μπορεί να αποδοθεί στον
αυτισμό, είναι ακριβώς με την έννοια μιας διαφοράς έντασης. Η ανανέωση της φιλοσοφίας της

διαφοράς με βάση τον αυτισμό καθιστά αναγκαία τη δημιουργία νέων εννοιών των οποίων
παρουσιάζουμε εδώ ένα πρώτο σκαρίφημα.

Λέξεις-κλειδιά: Αυτισμός, Φιλοσοφία της Διαφοράς, Ντελέζ, σώμα, εμπειρία.

Se balancer, secouer les mains, se frapper la tête, donner des petits coups sur les objets,
se tapoter le menton. Recommencer. Encore et encore. Prolifération des mêmes gestes.

Dédoublement à l’infini. Les comportements répétitifs des personnes avec autisme sont
souvent assimilés à des signes maladifs: se balancer continuellement, c’est être malade.

Jadis, l’on disait «fou». L’enfant en bonne santé ne se balance pas, lui. Juger de la bonne
santé des enfants et estimer leur éducabilité à l’aune des comportements dits

«problématiques et répétitifs» a conduit à scolariser les enfants qui seraient capables
d’entrer à l’école et à exclure les autres, ceux qui répètent. Inlassablement. Répéter, ce

serait être différent, d’une différence qui oppose, qui est négation et exclusion de certains

200