Page 315 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

Ωστόσο, επιλέχτηκε να μην υπάρχει οιαδήποτε εκ των προτέρων ή κατά τη διάρκεια της

παρέμβασης εφαρμογή μιας συγκεκριμένης αντίληψης περί της συζήτησης με τα παιδιά.
Ο στόχος της παρέμβασης περιστρεφόταν κατά κανόνα γύρω από την εξυπηρέτηση της
ανάλυσης του υλικού (φωτογραφίας) και η συζήτηση θα αναπτυσσόταν (τόσο

«φυσικά», όσο οι παράμετροι που διαμόρφωναν το σκηνικό επέτρεπαν) στη βάση

αυτού του στόχου. Με άλλα λόγια, οι όποιες παρατηρήσεις θα είχαν να κάνουν με την
ίδια τη συζήτηση, θα προκύπταν ακριβώς από την ίδια την προσέγγιση του υλικού & σε

ένα βαθμό θα ήταν τυχαίες & συναρτώμενες: 1) με τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά
είχαν ήδη μάθει να συζητούν και 2) με τον τρόπο με τον οποίο οι εισηγητές της

παρέμβασης θα χειρίζονταν τη ροή της συζήτησης.

Επομένως, καθώς μία αρχική προσπάθεια θα ήταν, να κρατιέται το νήμα που θα έφερνε
τη συζήτηση κοντά στο σχεδιασμό του εργαλείου (ως ελάχιστη προσπάθεια τήρησης

μίας βασικής συνθήκης, δεδομένων των ειδικών χαρακτηριστικών της παρέμβασης), τα
πιασίματα & τα περάσματα θα έπρεπε να γίνουν εσωτερικά (συμπεριλαμβανομένων

των πισωγυρισμάτων ή των εμπλοκών εξαιτίας της μετάφρασης από τα γαλλικά στα
ελληνικά, των σημείων στα οποία δινόταν μεγαλύτερη σημασία ή ως προς τα οποία

αναπτυσσόταν σχολιασμός ή τα οποία θα οδηγούσαν τη συζήτηση σε εκτροπή). Στόχος

θα ήταν να μην υπάρχουν κενά ή ρωγμές στην διάδραση ή να μην ενοχληθούν τα παιδιά
από τις διακοπές του λόγου για τη μετάφραση. Κυρίως όμως, να διαμορφωθεί επί τόπου
μία κοινή (ανάμεσα στους δύο εισηγητές) πλεύση, που, καθώς επιπλέον δεν ήταν

προσχεδιασμένη, δεν θα δημιουργούσε ένταση ή σύγχυση και δεν θα διατάρασσε την

προσπάθεια των παιδιών να συμμετάσχουν. Δεν θα έπρεπε να τεθεί ζήτημα κατίσχυσης
μίας άποψης, αλλά να διαφανεί ότι, έστω, εκείνη τη στιγμή, ανοιγόταν για όλα τα άτομα

ένα κοινό πεδίο έρευνας. Για το λόγο αυτό, αποφεύχθηκε συστηματικά η αναγωγή στις
κατηγορίες του εργαλείου, για να μην οδηγούνταν οι σκέψεις των παιδιών προς αυτές,

κάτι που θα άμβλυνε τις ενδεχόμενες αιχμές της συζήτησης, μέσα από μία προσπάθεια
προγραμματισμού, συντονισμού ή προπαρασκευής ή, κυριότατα, πρόληψης του

ζητουμένου. Η παρουσία των εισηγητών θα όφειλε να παραμείνει αυτοσχεδιαστική &
υποστηρικτική, ώστε να μην εμποδίζει (συνειδητά ή ασυνείδητα) τη διαδικασία. Το

ζητούμενο ήταν να ελευθερωθούν τα παιδιά, να γίνει μία δοκιμή συζήτησης & όχι να
εξυπηρετηθεί ένα όποιο μοντέλο παρέμβασης ή εργασίας επί του φωτογραφικού

υλικού.

315