Page 316 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

Αναπτύχθηκαν, στο πλαίσιο αυτό, τρεις εξελισσόμενες προσεγγίσεις, που

λειτουργούσαν αλληλοδιαπλεκόμενες στηρίζοντας τη διαδικασία: του εισηγητή, στη
βάση ενός συγκεκριμένου «δρόμου» που είχε οργανώσει εκ των προτέρων, της
δασκάλας της τάξης με την παιδαγωγική στρατηγική της ως παραμόνιμο παιδαγωγικό

πλαίσιο υποδοχής (ρουτίνες), και της εισηγήτριας ως διευκολύντριας της όλης

διαδικασίας, διευκόλυνση που θα επέτρεπε να τηρηθεί ένας ρυθμός μέσω της
εξισορρόπησης των διαφορετικών στοιχείων, της εξομάλυνσης των απρόβλεπτων

χασμάτων ή εμπλοκών, έτσι ώστε να μην εμποδιστεί αφενός η έκφραση των παιδιών,
αφετέρου η ανάπτυξη της σκέψης σχετικά με το υλικό. Παρεμπόδιση η οποία θα ήταν

αναμενόμενη δεδομένων των σκιωδών γραμμών προσανατολισμού που
λειτουργούσαν μέσα στην τάξη, όπως εκπροσωπούνταν από τα ενήλικα πρόσωπα που

συμμετείχαν στη διαδικασία. Η στρατηγική αυτή της διευκόλυνσης αναπτυσσόταν επί
τόπου, αυτοσχεδιαστικά, καθώς υπήρχε ανάγκη να δοθεί εμπιστοσύνη σε αυτό που

γινόταν εκείνη τη στιγμή ακολουθώντας το & στηρίζοντάς το.

Κυριότατα όμως, θα αναμενόταν, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η στρατηγική αυτή να
εντοπίσει τα σημεία αποεδαφικοποίησης, δηλαδή, μέσω της απαγκίστρωσης από τον

προσχεδιασμένο μηχανισμό παρέμβασης, μεταφοράς σε ένα πεδίο φιλοσοφικό. Η

αποεδαφικοποίηση αυτή συντελούνταν τόσο στα σημεία απόκλισης των δύο βασικών
προσεγγίσεων, καθώς αυτές επιχειρούσαν με διαφορετικές εντάσεις & ρυθμολογία να
ενεργοποιήσουν, να κυκλώσουν, να στηρίξουν και να προωθήσουν τη σκέψη των

παιδιών, όσο και στα σημεία απόκλισης και των δύο προσεγγίσεων από τη συνήθη τάξη

των πραγμάτων, αλλά και στα σημεία της απόκλισης των διαδρομών των ίδιων των
παιδιών, καθώς σκέφτονταν, από τις ίδιες τους τις συνήθειες, αλλά και από τις

εξωτερικές ως προς αυτά προσεγγίσεις.

Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, σε αυτόν τον ορίζοντα συζήτησης, εντοπίζονταν οι εξής
ιδιαιτερότητες, οι οποίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν και δυνάμει περιοριστικές

παράμετροι για την ανάπτυξη της συζήτησης:

1. Το εμπόδιο της γλώσσας του εισηγητή, που δεν μπορούσε να επικοινωνήσει
άμεσα με τα παιδιά, παρά μόνο μέσω της μετάφρασης (όπως την εγγυόταν (;) η

εισηγήτρια).

316