Page 350 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

Μία από αυτές τις τομές επιχειρήθηκε να διερευνηθεί στο πλαίσιο δραστηριοτήτων, που

αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο του project Ού-τις, με άξονα τη λογοτεχνία και τις
δυνατότητες που αυτή δίνει μέσα στην τάξη.

Η πρόθεση ανάδειξης της φιλοσοφικότητας ενός κειμένου βρίσκεται σε άμεση

συνάρτηση:

➢ με το βαθμό της φιλοσοφικής «συχνότητας» και «πυκνότητας» του ίδιου
κειμένου

➢ με την πρόθεση και τη δυνατότητα του/της αναγνώστη/τριας να
υποστηρίξει μια ανάλυση φιλοσοφικού τύπου, η οποία να αναδεικνύει το
ενδεχομένως υπάρχον φιλοσοφικό υλικό ή να μετασχηματίσει το μη
φιλοσοφικό υλικό σε φιλοσοφικό.

➢ Με τη δυνατότητα αξιοποίησης φιλοσοφικών εργαλείων, προκειμένου να
γονιμοποιηθούν οι έννοιες.
➢ Με τη εκ παραλλήλου σαφή γνώση του είδους στο οποίο εντάσσεται το υπό

μελέτη κείμενο 350 .
➢ Με την ανάδειξη των πολλαπλών επιπέδων ανάγνωσης του κειμένου και της
αλληλεπίδρασης μεταξύ των εμπλεκομένων φορέων κατασκευής
νοημάτων: του/της συγγραφέα (με όσες παραμέτρους το/τη συγκροτούν ως

τέτοιο/α), του/της αναγνώστη/τριας (με όσες παραμέτρους το/τη
συγκροτούν ως τέτοιο/α), του κειμένου (με όσες παραμέτρους το
συγκροτούν: ενδοκειμενικά - συγκειμενικά, διακειμενικά, παρακειμενικά-

350 «Τα ΑΠΣ σε σχέση με τη διδασκαλία λογοτεχνικών κειμένων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση
δίνουν έμφαση στη δυνατότητα ανάπτυξης συζητήσεων με αφόρμηση επίλεκτες έννοιες που
εμφανώς εμπεριέχονται στα κείμενα. Ωστόσο, στο πλαίσιο μιας διδακτικής διαδικασίας
«κατανόησης» του λογοτεχνικού κειμένου στη σχολική τάξη ή και ελεύθερης συζήτησης γύρω
από αυτό, είναι δυνατόν οι έννοιες, έμμεσα ή άμεσα, να εργαλειοποιούνται τάχιστα, ενώ ή
ακριβώς επειδή, προσεγγίζονται ως κατά βάση αυτονόητες ή εν πολλοίς ήδη/εξαρχής
κατανοητές. Παράλληλα, η παρώθηση των μαθητών/τριών να διαχειριστούν τις έννοιες,
προκειμένου να εκφέρουν κρίσεις, να προβούν σε χαρακτηρισμούς, να καλλιεργήσουν ηθικές
στάσεις, να ευαισθητοποιηθούν αβίαστα στα σύγχρονα προβλήματα, να ενισχύσουν την
αίσθηση της σημαντικότητας της δικής τους παρουσίας & την αυτενέργειά τους, ενώ η γλώσσα
θα αναδεικνύεται ως μηχανισμός έκφρασης και απόδοσης υψηλών νοημάτων, δημιουργεί ένα
αντιφατικό πεδίο, εφόσον, εάν οι έννοιες λειτουργούν ως περίπου έτοιμα υλικά,
απενεργοποιούνται τόσο οι ίδιες όσο & οι στόχοι που εναποτέθηκαν στη διαχείρισή τους. Σε μία
συγκριτική, ανάμεσα σε μία λογοτεχνική & μία φιλοσοφική προσέγγιση, παρακολούθηση
διδακτικών διαδρομών, θα επιχειρηθεί να αναδειχθούν τα σημεία εκείνα όπου μία συζήτηση με
φιλοσοφική στόχευση, θα επέτρεπε αφενός να δοκιμαστεί η διάκριση (εάν αυτή υφίσταται)
ανάμεσα στις δύο προσεγγίσεις, αφετέρου να αναφανεί εάν & πώς η τελευταία ενεργοποιεί τις
έννοιες ενδυναμώνοντας τη συζήτηση & τα παράγωγά της» (Θεοδωροπούλου, Έ., Μονιούδη, Μ.,
Όψεις της φιλοσοφίας μέσα στην τάξη - έρευνα & πρακτική, Σεμινάριο, 5 & 6 Μαΐου 2017,
Εργαστήριο Έρευνας στην Πρακτική και Εφαρμοσμένη Φιλοσοφία (Ε.Ε.Π.Ε.Φ.)].

350