Page 356 - Amechanon_vol1_2016-18
P. 356

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846



                   Από  την  ενσωμάτωση  ωστόσο  της  απαίτησης  για  συζήτηση  στα  επίσημα  κείμενα

                   καταγράφεται (αλλά όχι πάντα σε ευθεία ή άμεση σύνδεση με τη συζήτηση και την
                   ανάγκη  προσδιορισμού  της)  πως  η  εκτύλιξη  συζήτησης  κατά  τη  διδασκαλία,
                   περιλαμβάνει, πέρα από τα δομικά απαιτούμενα της συνεκτικότητας της στόχευσης και

                   της ολοκλήρωσης, τα παιδαγωγικά προ-απαιτούμενα που αφορούν:


                          στην ενθάρρυνση των παιδιών, ώστε καταρχήν να συμμετέχουν σε συζητήσεις

                          και  να  χρησιμοποιούν  στοιχειώδη  επιχειρηματολογία,  τη  διατύπωση
                          κατάλληλων ερωτήσεων ικανών να προτρέπουν στην επιχειρηματολογία, στην
                          εξήγηση,  στη  διαμόρφωση  υποθέσεων,  στην  αιτιολόγηση  απόψεων  και
                          πράξεων, στην αποφυγή του χαρακτηρισμού των θέσεών τους ως σωστών  ή

                          λανθασμένων, στην εθελοντική εναλλαγή όσων συμμετέχουν στη θέση του/της
                          ομιλητή/τριας  και  του  ακροατή/τριας  (αυτός  δε  ο  σεβασμός  της
                          πρόθεσης/επιθυμίας  του  παιδιού  να  μιλήσει-συμμετάσχει  στη  συζήτηση

                          λαμβάνεται σοβαρά στο πλαίσιο των συζητήσεων με φιλοσοφική στόχευση ή
                          των φιλοσοφικών διαλόγων στην τάξη), την αποφυγή της άσκησης πίεσης σε
                          αυτά για να ξεπερνούν το σημείο στο οποίο μπορούν να φτάσουν μία δεδομένη
                          στιγμή,  την  εξάσκησή  τους  στο  να  αφήνουν  το/τη  συνομιλητή/τρια  να

                          ολοκληρώνει  τη  σκέψη  του/της  δίχως  να  διακόπτουν  αναγνωρίζοντας  την
                          κατάλληλη στιγμή να μιλήσουν (λαμβάνοντας υπόψη όσα προηγήθηκαν), τον
                          συνυπολογισμό των διαφωνιών ως εποικοδομητικών στοιχείων, την προαγωγή

                          μιας  συγκεκριμένης  ερωτηματολογίας  και  ερωτηματοθεσίας  και  μίας
                          απαντητικής διαγωγής (με στόχο τη δυνατότητα εξάσκησης στην υπόθεση, την
                          πρόβλεψη, τον λειτουργικό ορισμό, τον έλεγχο, την επαλήθευση ή τη συναγωγή
                          συμπερασμάτων).


                   Παρόλα αυτά, πρόκειται για μία τέτοια συζητητική αγωγή, η οποία, καθώς ανακαλεί

                   πολλά  από  τα  στοιχεία  που  συμπεριλαμβάνονται  στα  πρωτόκολλα  της  φιλοσοφίας

                   για/με  παιδιά,  αλλά  κ  εν  γένει  των  παιδαγωγικών  θεωριών  περί  συζήτησης  ή  των
                                          355
                   θεωριών  του  διαλόγου ,  δεν  παύει  να  συνδυάζει  τη  δημοκρατική  απαίτηση  της

                   1980  &  Θεοδωροπούλου,  Έ.,  «Η  διαλογική  εκζήτηση  στην  εκπαίδευση  και  η  φιλοσοφική
                   δυστροπία», Διά-λογος, Επετηρίδα Φιλοσοφικής Έρευνας, Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση, 2, 2012, σσ.
                   241-269,).

                   355  Επιχειρήματα/αντ-επιχειρήματα, λόγος-αντίλογος, ισηγορία, παρρησία, ισοπολιτεία, ισονομία,
                   ισοδικία,  ανοχή,  υπομονή,  σεβασμός  των  ανθρωπίνων  δικαιωμάτων,  ελευθερία  λόγου  και
                   σκέψης, παροχή  ίσων ευκαιριών, η αριστοτελική  ορθή προαίρεση σε  συνδυασμό  με το  κατά
                   Jaspers  πνεύμα  θυσίας  και  με  την  καντιανή  καλή  θέληση,  όταν  οι  συνομιλητές  διαλέγονται
                   εκκινώντας  από  διαφορετικές  προϋποθέσεις  και  διαφορετικά  κριτήρια,  είναι  στοιχεία  που



                                                           356
   351   352   353   354   355   356   357   358   359   360   361