Page 357 - Amechanon_vol1_2016-18
P. 357

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846



                   ισηγορίας, των ίσων ευκαιριών και της ελευθερίας του λόγου, του δικαιώματος στην

                   έκφραση  με  τη  μετρησιμότητα  των  στόχων  και  των  αποτελεσμάτων,  τη  διδακτική
                   χρησιμότητα  των  αξιοποιούμενων  στοιχείων  δίχως  απώλειες.  Ο  συζητητικός
                   μηχανισμός οφείλει να είναι εύτακτος και συγκροτημένος, ώστε να είναι αιτιολογημένη

                   η  εισαγωγή  του  στο  μαθησιακό  περιβάλλον  και  η  λειτουργία  του  τέτοια,  ώστε  να

                   υποστηρίζει  τους  στόχους  του  διδακτικού  σχεδιασμού.  Στο  πλαίσιο  αυτό  ακριβώς,
                   ανεπαίσθητα και ανομολόγητα, παράλληλα με τις παραπάνω συστάσεις, διανοίγονται

                   (και  συγχρόνως  αποσύρονται)  και  οι  δυνατότητες  άρθρωσης  μιας  φιλοσοφικής
                   παιδαγωγικής/διδακτικής, εκεί ακριβώς όπου διατυπώνονται βασικές επισημάνσεις που

                   αφορούν στις διαδικασίες συζήτησης. Η άρθρωση αυτή λειτουργεί στη συνέχεια ως το
                   ακριβές άλλοθι από τη μια (απ)αλλοτρίωσης της φιλοσοφικής σκευής και πρόθεσης και

                   από την άλλη ως η ψευδαισθητική πρόφαση ότι παράγεται φιλοσοφικό προϊόν ή ότι η
                   φιλοσοφία  εμφιλοχωρώντας  τοιουτοτρόπως  στα  παιδαγωγικά  τεκταινόμενα,

                   αποδεικνύει ότι πάντα υπήρχε και ότι η αναγνώρισή της είναι ζήτημα οπτικής γωνίας. Η
                   αντίστροφη  όψη  αυτού  του  εγχειρήματος  είναι  η  συστηματική  έμφαση  σε

                   μεθοδολογικές  ακρίβειες  που  ανάγονται  με  αυστηρότητα  στη  φιλοσοφική  ιστορία
                   οργανώνοντας  θύλακες  μετρήσιμης  φιλοσοφικής  εκπαίδευσης.  Είναι  δηλαδή,

                   προφανές  ότι  σε  ό,  τι  αφορά  τουλάχιστον  στη  συζήτηση/διάλογο,  υπάρχουν
                   μεθοδολογικές  αλληλεπικαλύψεις  ανάμεσα  σε  μία  παιδαγωγική/διδακτική  και  μία

                                                                   356
                   φιλοσοφική διαμόρφωση του μαθησιακού πεδίου .

                   Υπό αυτήν την έννοια,


                          ο  εντοπισμός  των  προκαταλήψεων  που  αγκυροβολούν  στην  άκριτη  και

                          ανεπεξέργαστη συναισθηματικότητα, η άρνηση του προφανούς, η αποφυγή της
                          πρόληψης  του  ζητουμένου  και  της  βεβιασμένης  κρίσης,  η  ανάπτυξη
                          εννοιολογικών  διακρίσεων,  η  ανάδειξη  των  προβληματικών  εννοιολογικών
                          σημείων  στις  έννοιες  και  στην  άρθρωση  ανάμεσα  σε  ζητήματα  προσωπικού

                          ενδιαφέροντος  και  γενικών  φιλοσοφικών  ζητημάτων,  η  ενθάρρυνση  της

                   περιγράφουν τη θεμελιώδη σχέση δημοκρατίας και διαλόγου (Κουμάκης, Γ., «Διάλογος», στο:
                   Δραγώνα-Μονάχου, M., (επιμ.), Η Πολιτική Φιλοσοφία σήμερα, Αθήνα: Εκδ. Καρδαμίτσα, 1994, σσ.
                   101-112).

                   356  Βλ. Τheodoropoulou, E., «Philosophy, Philosophy for Children, and Educational Aims: Affinities,
                   Parallelisms and Exclusions», στο: Marsal, E., Dobashi, T., Weber, B., (Hrsg.), Children Philosophize
                   Worldwide: Theoretical and Practical Concepts, Hodos – Wege bildungsbezogener Ethikforschung in
                   Philosophie und Theologie herausgegeben vom Institut für Philosophie und Theologie, University
                   of Education, Germany: Karlsruhe, Band 9, 2010, σσ. 559-565.



                                                           357
   352   353   354   355   356   357   358   359   360   361   362