Page 358 - Amechanon_vol1_2016-18
P. 358

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846



                          πρόκλησης και της διερεύνησης των διαφορετικών πεποιθήσεων και η ανάπτυξη
                          των προσωπικών πεποιθήσεων με τη χρήση κριτηρίων ως προς την διατύπωση

                          υπεύθυνων  και  ολοένα  περισσότερο  λελογισμένων  κρίσεων,  η  ορθολογική
                          επιχειρηματολογία, από την κατάκτηση ή ανάκτηση νοήματος (διερώτηση περί
                          του νοήματος /κατασκευή νοήματος για τον εαυτό, τον κόσμο, την ανθρώπινη
                          εμπειρία) στην αυτογνωσία, από την πρόκληση της επιθυμίας της σκέψης στην

                          κουλτούρα της ερώτησης (σε αντιπαράθεση με την κουλτούρα της απάντησης),
                          η συνειδητοποίηση των επιπλοκών και των συνεπειών μιας ιδέας στον ατομικό
                          και συλλογικό τρόπο ύπαρξης (στο πλαίσιο μιας συμμετοχικής δημοκρατίας), η

                          ενεργητική  ακοή  και  η  επιχειρηματολογημένη  αναγνώριση  και  σύγκριση  των
                          διαφορετικών  εμπειριών,  προοπτικών,  ερμηνειών  και  οπτικών  γωνιών,  η
                          αιτιολόγηση της προσωπικής γνώμης (πιστεύω και αξιών) με χρήση κριτηρίων, η
                          σαφήνεια στη διατύπωση αντιλήψεων και επιχειρημάτων, η αναδιατύπωση της

                          οπτικής γωνίας του άλλου προσώπου και του εαυτού μας, ο εντοπισμός και η
                          διατύπωση των λόγων που στηρίζουν την άποψη του άλλου προσώπου (έστω
                          και  όταν  έρχεται  σε  αντίθεση  με  την  προσωπική  μας  γνώμη),  η  αντοχή  στην

                          αμφισβήτηση  της  προσωπικής  γνώμης,  η  οργάνωση  ιδεών  μέσα  σε  ένα
                          συνεκτικό  σύνολο,  η  ικανότητα  ανάπτυξης  της  σκέψης  μέσα  σε  συνεργατικό
                          πλαίσιο (συνεργατική τάξη /κοινότητα έρευνας στην οποία δεσμεύονται όλοι/ες),
                          η επιλογή της ανοιχτής συζήτησης (ο/η εκπαιδευτικός μη γνωρίζοντας εξαρχής

                          πού θα οδηγηθεί η συζήτηση και μη έχοντας τον έλεγχο του πού θα καταλήξει),
                          η  παραγωγή  της  αλήθειας  ως  προϊόντος  συλλογικής  επεξεργασίας  και
                          αντιπαράθεσης με κριτήρια (συζήτηση/διάλογος μέσα στην τάξη, από το σύνολο

                          των  παιδιών),  η  ανάπτυξη  στόχων-στρατηγικών  που  συνδέονται  με  τη
                          λειτουργία  του  σκέπτεσθαι  (όπως  είναι  η  ικανότητα  εντοπισμού  των
                          αντιφάσεων, διόρθωσης  της σκέψης, διατύπωσης  ερωτημάτων, συγκρότησης
                          προβλήματος,  εννοιολόγησης,  διασύνδεσης  μέρους-όλου,  όλου-μέρους  και

                          αιτίου-αποτελέσματος,  αναγνώρισης  υποκείμενων  σχέσεων,  υποθέσεων,
                          εναλλακτικών,   διαμόρφωσης     αναλογιών,    οργάνωσης     κριτηρίων,
                          ευαισθητοποίησης  έναντι  των  συμφραζομένων  και  να  αναγνωρίζουν  τη

                          συναρτησιακή φύση της αλήθειας και του λάθους/ψεύδους, ταξινόμησης και να
                          κατηγοριοποίησης, κ.ο.κ.ε.),

                   παραπέμπουν σε μία εξαιρετικά εκτεταμένη βιβλιογραφία αποτελώντας λειτουργικές
                   διεπιφάνειες  ανάμεσα  στην  παιδαγωγικο/διδακτική  και  τη  φιλοσοφική  πρόθεση

                   τείνοντας να τις συγχέουν πατώντας ακριβώς πάνω στην εγγενή συν-εργασία τους. Η







                                                           358
   353   354   355   356   357   358   359   360   361   362   363