Page 362 - Amechanon_vol1_2016-18
P. 362

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846



                   που περιγράφεται ως αναγκαία ικανότητά του/της αναφορικά με τη διαμόρφωση του

                   συζητητικού  πεδίου  και  οι  ενέργειες  οι  οποίες  περιγράφουν  αυτήν  την  ικανότητα,
                   σκιαγραφούν συγχρόνως μία ολική ποιότητα εκπαιδευτικού με ισχυρές αναφορές στην
                   χειραφετητική κουλτούρα και στη φιλοσοφία του διαλόγου (η αναγνώριση του άλλου

                   προσώπου  ως  συνομιλητή/τριας  εδράζεται  σε  φιλοσοφίες  της  ετερότητας  και  του

                   προσώπου, σε μια προσπάθεια ανοίγματος του υποκειμένου μπροστά σε ό, τι μοιάζει
                   να του αντί-κειται ή να το αρνείται, ώστε εν τέλει να αποδεχτεί το γεγονός από τη μια

                   της ευθραυστότητάς του και από την άλλη της ανάγκης να συν-οικοδομεί το νόημα της
                   ζωής  &  του  κόσμου).  Δεδομένης  αυτής  της  απαίτησης,  ο  χώρος  της  συζήτησης,  δεν


                   τους και στην εξέλιξη του λόγου τους, εξασφαλίζει την αρχή της ισότητας μεταξύ των παιδιών (ίσος
                   χρόνος, ίδιος σεβασμός σε όλες τις απόψεις, ισότιμη ανάδειξη όλων των απόψεων, ίδιο ενδιαφέρον
                   κ.ο.κ.ε.) κατά τη διαδικασία, ενθαρρύνει τα παιδιά να χρησιμοποιούν λεκτικό που δηλώνει διάθεση
                   συνεργασίας και αποδοχής των συνομιλητών/τριών, λαμβάνει υπόψη τις προηγούμενες γνώσεις και
                   εμπειρίες των παιδιών, προσπαθεί να εντοπίζει με διασαφητικές ερωτήσεις τι εννοούν ακριβώς τα
                   παιδιά, διορθώνει πλάνες ή σφάλματα, ζητά λόγους ή επιχειρήματα, ρωτά τα παιδιά που δηλώνουν
                   ότι γνωρίζουν κάτι με ποιον τρόπο απόκτησαν τη συγκεκριμένη γνώση, προτείνει εναλλακτικές,
                   παροτρύνει τα παιδιά να κάνουν υποθέσεις και να τις ελέγχουν, επισημαίνει τα κύρια σημεία των
                   απόψεων τους, αξιοποιεί  στη συζήτηση  στοιχεία από την προσωπικότητά τους, χρησιμοποιεί το
                   χιούμορ για να αναδιατυπώσει τους στοχασμούς τους, αναδεικνύει ως ενδιαφέρουσα τη γνώμη τους,
                   επιμένει  στο  να  διευκρινιστεί,  εφόσον  αυτό  είναι  αναγκαίο,  ωθώντας  τα  παιδιά  να  την
                   επεξεργαστούν,  να  τη  σκεφτούν  μαζί,  αφήνει  τα  παιδιά  να  ηγηθούν  διευκρινίσεων,  εφόσον  το
                   θεωρούν  αναγκαίο,  αντιμετωπίζει  ήρεμα  τη  διατύπωση  αντίθετης  από  το  δική  του/της  γνώμης,
                   εντάσσει  την  αντίθετη  από  τη  δική  του/της  γνώμη  στο  πλαίσιο  της  συζήτησης,  διακόπτει  τη
                   συζήτηση, όταν ακούγεται κάτι που το θεωρεί δυσάρεστο ή κρίνει ότι θα διαταράξει την ισορροπία,
                   την  ηρεμία  των  παιδιών  (δυνατότητα  που  ανάγεται  ευθέως  στην  καλή  του/της  κρίση  και  στην
                   ικανότητα διαχείρισης κρίσεων εντός της τάξης), αναδεικνύει αντιφατικά σημεία σε όσα λέγονται,
                   παροτρύνει στην εξέταση των προβλημάτων από διαφορετικές γωνίες, παροτρύνει τα παιδιά να
                   κάνουν  προβλέψεις  και  να  προσπαθούν  να  τις  ελέγξουν  αλληλοεπιδρώντας  μεταξύ  τους  και  με
                   τον/την εκπαιδευτικό, διευκολύνει την επαναδιατύπωση των απόψεων, οργανώνει τη συζήτηση έτσι
                   ώστε να συστηματοποιείται κι συγκεκριμενοποιείται ο σκοπός της, φροντίζει ώστε η συζήτηση να
                   έχει  αμοιβαίο  ενδιαφέρον,  διατυπώνει  ερωτήσεις  μεταγνωστικού  τύπου  (που  στρέφουν  την
                   προσοχή των παιδιών σε χαρακτηριστικά της σκέψης τους ή του τρόπου με τον οποίο σκέφτηκαν
                   και συζήτησαν), διευκρινίζει τις δικές του/ της παρεμβάσεις, προσπαθεί να διευκολύνει τα παιδιά,
                   όταν δεν βρίσκουν τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσουν τη σκέψη τους, προσέχοντας να μην
                   αλλοιώσει το λόγο τους, θέτει διαφορετικών τύπων ερωτήσεις.

                   Αντίθετα, αναμένεται να έχει την ικανότητα να ξεπερνά την τάση του/της στο να:

                   λέει ξεκάθαρα ή να προβάλλει εμμέσως την άποψή του/της ή να παρουσιάζει την άποψή της/του ως
                   τελική (ή τελειωτική) απάντηση, οδηγεί τα παιδιά προς την απάντηση την οποία κρίνει ως σωστή,
                   ενθαρρύνει τις απαντήσεις των παιδιών που βρίσκονται κοντά ή συμφωνούν με τη θεωρούμενη (από
                   τον/την ίδιο/α ή από  κάποιας μορφής αυθεντία)  ως  σωστή απάντηση, βομβαρδίζει  τα παιδιά με
                   ερωτήσεις, αναπτύσσει μονόλογο, κάνει κατήχηση (έμμεσα ή άμεσα), ενθαρρύνει την ομοφωνία (στη
                   βάση της αρχής της υποτιθέμενης αρμονίας ή εναρμόνισης), σχολιάζει αρνητικά/θετικά τη γνώμη των
                   παιδιών,  επιδεικνύει  τη  θεωρούμενη  ως  λανθασμένη  αντίληψη/κρίση/απάντηση  των  παιδιών  ως
                   παράδειγμα  προς  αποφυγή,  οδηγεί  συστηματικά  τα  παιδιά  σε  ομοφωνία,  απορρίπτει  εξαρχής
                   κάποια/ες γνώμη/ες, θέτει ερωτήσεις αλλά τείνει να κατευθύνει τη συζήτηση προς μια απάντηση ή σε
                   προεπιλεγμένο  προορισμό,  αντιμετωπίζει  σπασμωδικά,  εκνευρισμένα,  επιθετικά,  τη  διατύπωση
                   αντίθετης γνώμης από το δική του/της).



                                                           362
   357   358   359   360   361   362   363   364   365   366   367