Page 37 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

du moi nous permet une vision plus individualiste du «sujet»: désormais, le sujet n’est rien d’autre
que l’instant, il est temporel et fini, tandis qu’en même temps il est condamné à tomber dans l’oubli
de l’Etre en tout instant qui suit. La conception du sujet comme multiplicité est si précise qu’elle ne

laisse aucune place à la consolation métaphysique ou la sérénité; en revanche, elle nous expose à
l’exagération dionysiaque de la vie dionysiaque elle-même qui nous démembre. Selon Nietzsche, la
réflexion, comme hermeneia, est un acte assumé non par un «sujet» singulier mais par une synergie
d’instincts et de forces de domination beaucoup plus complexe et mystérieuse, instincts et forces

qui, tous ensemble, constituent le phénomène du corps vivant.

Mots-clés: Nietzsche, «sujet comme multiplicité», corps vivant, expérience temporelle, pensée comme
praxis.

According to Nietzsche, the modern philosophical conception of the construction of identity from
Descartes to Hegel seems to assume that the primacy of the thinking subject (or of consciousness),
constitutes a unitary field or substratum which determines and upholds the existence of the world.

Counter opposed to this perspective, Nietzsche holds that the «subject» is nothing but a fiction
founded on that kind of faith which is useful for life but nonetheless remains an interpretation. As
such, the «subject» constitutes a fiction and not an absolute fact or truth. For him the timely
confirmation of the «Ego’s» identity furnishes the «subject» with individuality: the subject is nothing

but the timely the finite passage of the moment. In Nietzsche the conception of the subject «as
multiplicity» is so precise that it does not permit margins for metaphysical consolation or peace. On
the contrary, it exposes one to dionysian excess the very excess of dionysian life that dismembers

us. Nietzsche contends that thought - as interpretation - is an activity undertaken not by a unitary
«subject» but by a much more subtle and complex interplay of drives and forces of domination that
in unison, constitute the phenomenon of the living body.

Keywords: Nietzsche, «subject as multiplicity», living body, timely experience, thinking as praxis.

Σε αντίθεση με τη μοντέρνα φιλοσοφία, που από τον Descartes μέχρι τον Hegel

φαίνεται να αποδέχεται την πρωτοκαθεδρία του στοχαστικού υποκειμένου ως του
ενικού εκείνου πεδίου ή υποστρώματος της ταυτότητας που καθορίζει και στηρίζει την

ύπαρξη του κόσμου, o Nietzsche υποστηρίζει ότι το «υποκείμενο» δεν είναι τίποτε άλλο

από μια μεγάλη αφήγηση, μια πίστη που, αν και μπορεί να είναι ωφέλιμη για τη ζωή,
11
ουδέποτε πρέπει να εκληφθεί ως απόλυτο γεγονός ή μοναδική αλήθεια . Ο Nietzsche --

11 Ωστόσο, σύμφωνα με τον φιλόσοφο, η κεντρική σημασία που αποδίδεται στην ιδέα του
«υποκειμένου» από τη σύγχρονη σκέψη είναι ένα γενικότερο σύμπτωμα μηδενισμού που, ήδη

37