Page 370 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

καθεαυτά αντικείμενα ανάλυσης και επεξεργασίας με ό, τι αυτό σημαίνει. Άρα, η

κατανόηση, η ανάλυση και η ερμηνεία των λογοτεχνικών κειμένων ως σύνθετη
δεξιότητα μπορεί να γίνει το εφαλτήριο για την κριτική επίγνωση από τους μαθητές και
τις μαθήτριες του τρόπου με τον οποίο τα διάφορα κειμενικά είδη αλλά και οι

γλωσσοϋφολογικές επιλογές του συγγραφέα εκφράζουν συγκεκριμένες κοινωνικο-

πολιτισμικές συνθήκες και ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένα ιδεολογικά αιτήματα.

Στην περίπτωση της συγκεκριμένης προ-ερευνητικής δραστηριότητας & της ομάδας
«Ού-τις», η παιδαγωγική παραδοχή (και το διακύβευμα) θέλει την ανάγνωση να «είναι

εξαρχής πράξη σύνθετη, πυκνή, με προαπαιτούμενη αγωγή, ακόμα και για την απολαβή
της απόλαυσής της, και ότι, αρθρώνεται τόσο με την ικανότητα κατανόησης και

ερμηνείας όσο και με το ενδεχόμενο συγγραφής που θα αναπαράγει περισσότερο ή
373
λιγότερο συστηματικά πτυχές της αναγνωστικής εμπειρίας» .

Ενώ, παράλληλα, σύμφωνα με τη Θεοδωροπούλου,

«η πρόθεση ανάδειξης της φιλοσοφικότητας ενός κειμένου, το κατά πόσο
συστηματική είναι ή πρέπει να είναι, βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση, τόσο με το
βαθμό της φιλοσοφικής συχνότητας και πυκνότητας του ίδιου του υπό ανάγνωση

κειμένου, όσο και με την πρόθεση και τη δυνατότητα του αναγνώστη να
374
υποστηρίξει μια ανάλυση φιλοσοφικού τύπου» .

Λογοτεχνίας στο γυμνάσιο» http://digitalschool.minedu.gov.gr/info/newps/Γλώσσα%20-
%20Λογοτεχνία/Παρουσίαση%20Λογοτεχνίας.pdf ). Εξάλλου, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι και
η πολύσημη επεξεργασία των λογοτεχνικών κειμένων επιχειρείται μέσω της διασύνδεσης με
άλλες όμορες τέχνες, όπως εικαστικά, μουσική, θέατρο, με τρόπο που να διασφαλίζει την
αυτονομία του λογοτεχνικού λόγου έναντι των άλλων σημειωτικών τρόπων
(http://archeia.moec.gov.cy/mc/2/logotechnia.pdf ). Οι τέχνες αυτές λειτουργούν ως αφορμές για
προέκταση των εκφραστικών δυνατοτήτων του κειμένου σε άλλους πολυτροπικούς
σημειωτικούς κώδικες, όπως της κίνησης, του ηχοχρώματος, του ρυθμού, του χρώματος και των
συνδυασμών τους. Η διαδικασία όμως αυτή γίνεται σε συνάρτηση με τους όρους προθετικότητας
που θέτει το ίδιο το λογοτέχνημα. Δηλαδή οι επιλογές και η ποιότητα των διαθεματικών
διασυνδέσεων με άλλες τέχνες εξαρτώνται από το αν το ίδιο το κείμενο παραπέμπει σε κάτι
τέτοιο (Τσιλιμένη, Τ., «Νέοι τρόποι προσέγγισης των λογοτεχνικών κειμένων στην Πρωτοβάθμια
Εκπαίδευση: Η περίπτωση του νέου Ανθολογίου Α΄ και Β΄ τάξης δημοτικού», στο: Η Πρωτοβάθμια
εκπαίδευση και οι προκλήσεις της εποχής μας, Πρακτικά Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Σχολή Επιστημών
Αγωγής, Συνέδριο Ιωάννινα, 17 - 20 Μαΐου, 2007, σσ. 642-651).

373 Θεοδωροπούλου, Έ., «Η ανάγνωση κειμένων: σχεδίασμα για την κατασκευή ενός
φιλοσοφικού παραδείγματος», Επιστήμες της Αγωγής, τεύχος 4, Ρέθυμνο, 2003, σσ. 107-127.

374
«Η ανάλυση αυτή θα μπορεί ίσως να αναδεικνύει από τον αναγνώστη το υπάρχον φιλοσοφικό
υλικό, καθώς και τη δομή του ή θα τον οδηγεί σε εμβάθυνση, και ενδεχομένως, σε νέα σύνθεση
και νοηματοδοτησή του. Στην περίπτωση των μη φιλοσοφικών κειμένων ο συγγραφέας έχει

370