Page 377 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

Η συζήτηση

Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η συζήτηση, όπως ήδη καταγράφηκε στα παραπάνω

ερωτήματα, δημιούργησε περαιτέρω προβληματισμούς. Ένα βασικό στοιχείο που
αναδείχτηκε στη συγκεκριμένη φάση, ήταν εκείνο της εικονογράφησης. Σημειώνουμε

ότι οι εικόνες του βιβλίου, στάθηκαν αρκετές φορές από μόνες τους ενισχυτικές της
διαδικασίας, ενώ αποτελούν ιδιαίτερα χρήσιμες και ευχάριστες πηγές φιλοσοφικής

382
διδασκαλίας . Τα παιδιά επανήλθαν συχνά στη συνέχεια της συζήτησης, καθώς το
ενδιαφέρον τους επικεντρώνονταν στην εικόνα και διατύπωναν φράσεις όπως:

- Γιατί κυρία το μωρό είναι έτσι ζωγραφισμένο;

- Γιατί ο κροκόδειλος δεν είναι τρομαχτικός;

- Γιατί δε φαίνεται καλά το πρόσωπό της;

- Δε φαίνεται γιατί αυτή φοράει μαντήλι...
- με το μαντήλι μπορείς να κρυφτείς και να κάνεις ότι θέλεις...
- και να μη σε βλέπει κανείς... και κανείς δε θα σε βρει...
- Το ξέρουμε αυτό... και τι μας το λες, εε;;

Οι απαντήσεις διαδέχονταν τα ερωτήματα και τα παιδιά ένιωθαν να κρατούν ένα σκοινί
απαντήσεων και προχωρούσαν στη συζήτηση απαντώντας σε ερωτήσεις, οι οποίες

383
ξεκινούσαν από τις εικόνες περισσότερο και λιγότερο από το κείμενο του βιβλίου .

382 Murris, Κ., «Φιλοσοφία με εικονοβιβλία: Τα παιδιά ως σημειωτικοί εμπλεκόμενοι», ό.π., σ. 283.
Οι εικόνες στα βιβλία και πιο συγκεκριμένα τα εικονοβιβλία, όπως αναφέρει η Murris «μπορούν
να μας παρασύρουν σε σκέψεις και δεν θα πρέπει να περιορίζονται μόνο για τη διδασκαλία
γραφής και ανάγνωσης στους νέους. Η απροσδιόριστη και διφορούμενη φύση των σύγχρονων
εικονοβιβλίων απαιτεί μια παιδαγωγική, στην οποία οι εκπαιδευτικοί δεν ελέγχουν αυτό που
θεωρείται ως αλήθεια και ως νόημα. Τα κείμενα που μεγιστοποιούν την αίσθηση του
αποπροσανατολισμού και της αβεβαιότητας αποτελούν ανοιχτή πρόσκληση για διαφορετικούς
τρόπους ύπαρξης και γνώσης, και απελευθερώνουν τους μαθητές από το άγχος να βρουν την
απάντηση που θέλει να ακούσει ο δάσκαλος. Τα εικονοβιβλία δελεάζουν την περιέργεια για όντα
διαφορετικά από εμάς. Για παράδειγμα, οι ανοικτού τύπου διερευνητικοί διάλογοι μεταξύ
ανθρώπινων ή φανταστικών χαρακτήρων, όπως ομιλούντα ζώα, τέρατα, μάγισσες, ρομπότ ή
αρκουδάκια, προκαλούν τους αναγνώστες να καταπιαστούν έντονα με τα φιλοσοφικά
ερωτήματα που ανακύπτουν εκείνη τη στιγμή. Οι αφηγηματικοί χαρακτήρες, όπως είναι τα
τέρατα, εμφανίζονται συχνά στα εικονοβιβλία και, πολλές φορές, οι ενήλικες αναφέρονται
υποτιμητικά σε αυτά, αλλά η μη-ιδιαιτερότητα των τεράτων (δεν είναι πλάσματα του κόσμου
όπως τον γνωρίζουμε εμείς) απελευθερώνει τον αναγνώστη ώστε να ανταποκριθεί στις ιστορίες
φιλοσοφικά και με μη εργαλειακό τρόπο...».

383
Είναι αδιαμφισβήτητη η δύναμη της εικόνας για την παιδική ηλικία αλλά και ιδιαίτερα για τη
σημασία της στη σχολική διαδικασία. Αποτελεί αντικείμενο μελέτης αλλά και μέσο εκμάθησης
για τη σχολική πραγματικότητα, ενισχύοντας το συμβολισμό και την αναπαράσταση. Τα

377