Page 383 - Amechanon_vol1_2016-18

Amechanon, Vol. I / 2016-2018, ISSN: 2459-2846

σχολική δαδικασία, μια κατά κανόνα «προσχεδιασμένη» προσέγγιση για την ανάπτυξη

(συγκεκριμένων) αρχών και ηθικών αξιών, ακριβώς με τη βοήθεια του μύθου, του
παραμυθιού ή μιας ιστορίας που διδάσκεται στην τάξη, με σκοπούς, στόχους,
διαδικασίες και μάλλον, τελικά, αναμενόμενα αποτελέσματα μάθησης.

Έχοντας υπ’ όψη το παραπάνω πλαίσιο, η προσέγγιση εστίασε ακριβώς στην μελέτη της
δυνατότητας ανατροπής της παραπάνω παραδοχής, δηλαδή, του γεγονότος, ότι μια

ιστορία διδάσκεται μέσα στην τάξη και αναμένονται από τη διδασκαλία αυτή
συγκεκριμένα αποτελέσματα, μέσα από επίσης, συγκεκριμένες τεχνικές, στρατηγικές

και διαδικασίες προσέγγισης αυτής. Τίθεται το ερώτημα του πώς οι εκπαιδευτικοί, θα
διαχειριστούν τελικά το λογοτεχνικό κείμενο, πόσο δηλαδή, παρεμβατικά, ενώ θα

προσπαθούν να αποστασιοποιούνται από διδακτικές αρχές και στρατηγικές. Πώς τα
παιδιά θα αντιλαμβάνονται από μόνα τους ένα κείμενο, πώς θα το κατανοούν, και τι θα

κατανοούν από αυτό, πώς θα αναπτύσσουν τις σκέψεις τους και τη συζήτηση μεταξύ
τους μέσα στη σχολική τάξη και πόσο αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να ενταχθεί στη

συνολική παιδαγωγικο-διδακτική διαδικασία, όπως την αντιλαμβάνεται και την
υποστηρίζει ο/η εκπαιδευτικός.

Συμπερασματικά

Ο σκοπός της δραστηριότητας που περιγράφηκε, δεν ήταν καθόλου η αναδιάρθρωση

της συνήθους διδακτικής διαδικασίας ή η εισαγωγή μίας νέας διαδικασίας. Αντίθετα,

ήταν η εισαγωγή μίας νέας ματιάς στην συνήθως εξελισσόμενη διαδικασία και,
επομένως, η διευκρίνιση της δικής μας, προσωπικής διαδρομής, ως εκπαιδευτικών με

Βούκανου, Μ., «Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ως πτυχή της ευρωπαϊκής διάστασης στο
Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών: η περίπτωση των σχολικών εγχειριδίων
του μαθήματος των Θρησκευτικών της Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού», στο: Η Πρωτοβάθμια εκπαίδευση και
οι προκλήσεις της εποχής μας, Πρακτικά Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Σχολή Επιστημών Αγωγής,
Συνέδριο Ιωάννινα, 17 - 20 Μαΐου, 2007, σ. 677 [σσ. 677 -689] ). «Η εθνική εκπαιδευτική πολιτική
καλείται να συμβάλλει στην ενίσχυση αξιών που διασχίζουν τα διαφορετικά προγράμματα
εκπαίδευσης [...] Η γενικότερη δε τάση σε ευρωπαικό επίπεδο, συνίσταται στην πολλαπλή
ενίσχυση της διδασκαλίας των αξιών [...] Η αυξανόμενη στερεοτυπικότητα ωστόσο, καθώς
αυτές οι διατυπώσεις διασπείρονται, υιοθετούνται και αναπαράγονται, πέραν της ανάγκης να
εξετάζεται και να επαναπροσδιορίζεται το ίδιο το περιεχόμενό τους, γρήγορα θέτει και το
ζήτημα των διαδικασιών, παιδαγωγικών και διδακτικών, διαπραγμάτευσης και εμπέδωσής
τους» (Θεοδωροπούλου, Έ., - Βούκανου, Μ., «Η εμφάνιση και διαπραγμάτευση ζητημάτων αξιών
στο Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών: η περίπτωση της Μελέτης
Περιβάλλοντος», στο: Μπαγάκης, Γ., Δεμερτζή, Κ., (επιμ.), Ένα χρόνο μετά την εφαρμογή των Νέων
Αναλυτικών Προγραμμάτων. Τι άλλαξε;, Αθήνα: Γρηγόρης, 2009, σ. 241, [σσ. 241-251]).

383